Eerste week in Bali

Selamat sore!

Of liever gezegd goedenammidag!

Wauw waar zal ik beginnen. Mijn eerste week zit er op en het voelt alsof ik hier al maanden ben. Zaterdag 30 april heeft een vriendin mij gedropt in Schiphol, alles was onder controle, totaal gene stress. Toen het moment was aangebroken dat ik er echt alleen voor stond werd ik plots heel zenuwachtig. Gelukkig verdween da gevoel direct toen ik was ingecheckt enal. De heenvlucht is prima meegevallen. Eens gearriveerd in Denspasar (luchthaven van Bali) zag ik direct mijn naam op een bordje staan. Samen met Anouk, een meisje van Nederland, werd ik naar Ubud gebracht waar ons vrijwilligershuis zich bevind. Ik slaap op de kamer met 4 andere meisjes; Van Denemarken, Duitsland, Holland en Frankrijk. Na onze eerste kennismaking zijn we allemaal in bed gekropen na een vermoeiende reis.

Dag 1: Wakker geworden rond 6u30 van de warmte, oh my god ik was al vergeten hoe warm het hier is. Wandelen wandelen en nog eens wandelen, das het enige wat we vandaag gedaan hebben. Zo zijn we het Ubud Palace gepasseerd. Hier worden ceremonies gehouden voor wanneer er iemand overlijdt. Toevallig was er iemand overleden dus ze waren alles aan het voorbereiden voor de ceremonie die zondag zou plaatsvinden. Daarna hebben we de lokale markt bezocht, hier heb ik al meteen een 'sarong' gekocht (=stoffen doek om schouders of knieen te bedekken als je naar een tempel gaat). Na nog een uur stappen kwamen we uit bij het Monkey Forest. ik dacht 'oh gezellig we gaan wat aapjes zien' Er waren er echt duuzend; grote, kleine, dikke dunne, lieve en heel stoute apen,... Na het avondeten in de gezamelijke kantine werden we met de auto gebracht naar een plek waar we een traditionele Balinese dans te zien kregen. Ik weet niet hoe ik deze dans moet beschrijven maar ik zou het op zen minst speciaal noemen. Na een interessante maar vermoeiende dag kroop iedereen vroeg in bed.

Dag 2: Dit klinkt heel gek maar het voelt al zoo normaal om hier te zijn! In de voormiddag kregen we onze eerste taalles, gewoon de basics. Daarna kregen we 5 min tijd om de groeten zoals goedemorgen, goedemiddag,... te oefenen. Ik moet echt heel goed m'n best gedaan hebben want ik ken de woorden nog steeds vanbuiten en iedereen is nogal onder den indruk, YES! In de namiddag tijdens de kookles hebben we loempia's gemaakt. Vlakbij ons vrijwilligershuis is een klein cafe dat Kopi Desa noemt, ging ik samen met Amy (meisje van de UK) 's avonds iets drinken. We hadden gehoord dat er in de buurt een andere bar is waar ze iedere dindsag en donderdag live music spelen. Uiteindelijk hebben we deze bar niet gevonden want we wisten de naam niet meer, haha. Dus zijn we geeindigd in een andere bar. Tegen 22u waren we al terug want de dagen hier zijn echt uitputtend en we moesten weer vroeg op de volgende dag.

Dag 3: Een stevige wandeling door de rijstvelden vandaag, zo mooi! Tijdens het wandelen besefte ik dat ik echt ga doodgaan bij het beklimmen van de vulkaan omdat ik de wandeling nu al zo moeilijk vond, haha! 's Middags zijn we gestopt bij het buffetrestaurant, extra bonus: er was een zwembad. Tijdens onze toer terug naar Ubud kwamen we langs de Sunset Hill, wauw echt prachtig. veel tijd hadden we niet want onze tweede taalles wachtte op ons. Deze avond speelden ze de film 'The Ugly Truth' in de Kopi Desa. Het cafe zat zo vol dat je moest rechtstaan om iets te kunnen zien dus Amy en ik zijn naar ons huis gegaan. Once again op tijd naar bed (amai ik klink zoo saai nu haha

Dag 4: Vandaag hebben we geleerd hoe we een bloemenoffer moetem maken. We maken een mandje van bamboebladeren en versieren het met bloemen. De lokale mensen steken er een stokje wierook in en zetten het buiten voor hun deur. Het is hun manier om de goden te bedanken voor weer een mooie dag. Tijdens onze vrije tijd 's middags ben ik met een paar kamergenoten naar het zwembad hier vlakbij gegaan. Heb maar ineens een 10-beurtenkaart gekocht want ik heb het gevoel dat ik hier vaker ga komen... Na een verfrissende duik die weer welkom was, moesten we alweer aan de slag. Dit keer knutselden we een schilderij op een typisch Balinese manier genaamd: batik painting. Mijne trok natuurlijk op niks dus ik hield het al snel voor bekeken. Na een lekker koude douche gingen Amy en ik op zoek naar de bar waar ze live music speelden. Om er zeker van te zijn dat we dit keer wel in de juiste bar belanden, namen we Joris mee. Joris is trouwens van Belgie :-D De bar was zo chill, heel gemakkelijk om er nieuwe mensen te leren kennen. Rond 12u Zei Joris dat hij terug naar ons huis ging, Amy wou met hem mee. ik had nog niet genoeg van het feestje dus ben bij de andere groep gaan zitten. Samen met 2 Amerikaanse meisjes en eentje van de UK zijn we naar een andere bar gegaan in Ubud Center. Omdat het te ver was om te stappen, namen we een scooter als taxi. ZO LEUK! ik kan niet wachten om zelf een scooter te huren verder tijdens mijn reis. Om jullie details te sparen zal ik gewoon zeggen dat het een hele leuke avond was, gedanst tot in de vroege uurtjes en dan terug met de auto naar ons huis.

Dag 5: Na maar 4 uurtjes geslapen te hebben, sta ik bijzonder fris op. Helemaal klaar om naar de Holy Temple te gaan.Bleek dat het een speciale dag was vandaag dus er waren super veel mensen bij de tempel. Met als gevolg dat we 2 uur moesten aanschuiven om onszelf te wassen met het heilige water. Omdat ik al heilig genoeg ben, heb ik dit deel van de cultuurweek overgeslagen. Samen met 2 andere meiden die het ook niet zagen zitten om te wachten zijn we naar ons huis gegaan. Na een welverdiende powernap was het tijd om informatie te krijgen over het echte werk dat we zouden doen.

Dag 6: Het is weekend, JEEEEEJ! M'n kamergenoten en ik hebben hier naar uitgekeken omdat we vandaag niet vastzitten aan een strikt schema. Na het ontbijt wachten we op onze taxi die ons naar het strand Semanyiak brengt. Eindelijk naar het strand, voelt een beetje meer aan als vakantie dat de hele week in de stad. Leuke dag, toffe sfeer maar zo rood als een kreeft. Voor het eerst in mijn leven zijn mijn voeten verbrand en geloof mij: da wilde ni meemaken!! Genoten van onze stranddag en we hebben energie genoeg om een stapke in Ubud te zetten vanavond. Zijn naar dezelfde bar geweest als diegene waar ik donderdag was geweest met de Amerikaanse meisjes. Wederom een heel leuke avond. Ik begin meer en meer een beeld te krijgen van iedereen en automatisch hoort daarbij dat je met de ene een betere klik hebt als met de andere.

Dag 7: Eerste keer uitgeslapen, had ik echt wel nood aan. Rustig opgestaan, daarna maakten we ons klaar om naar de ceremonie te gaan die vandaag zou plaatsvinden. een aantal mensen hadden ons gewaarschuwd dat het heel druk ging zijn, blijkbaar zou er iemand overleden zijn van de koninklijke familie. Na de uitputtende wandeling naar het centrum snapte ik waarom het werd afgeraden om te gaan. Ge kon er ovre de koppen lopen, niet normaal en dan zeker met de hitte van hier. De ceremonie kan je je voorstellen als een kleine parade. Eerder deze week was er een groot beeld gemaakt van een heilige koe. Het beeld was vastgemaakt in een vierkant van balken zodat de lokale mense het konden dragen. In de chaos van de menigte probeerden agenten het volk onder controle te houden maar zonder succes. De floten naar ons dat we moesten opschuiven maar dat ging niet. Plots zagen we de heilige koe bewegen en de mensen beginnen de roepen en elkaar te duwen. Clemence en ik zagen de koe op ons afkomen en zo snel als we konden probeerden we uit de weg te gaan. Net op tijd stapten we op het trottoir, het schol niks of we zatten vastgeklemd tussen de houtenbalken, zo gevaarlijk!! Op een gegeven moment had ik ook echt schrik dat alle mensen elkaar zouden vertrappelen, niets voor mij! Ik moest daar echt weg. Na een tijdje vonden we een uitweg tussen alle mensen en konden we terug ademen. Nu weet ik dat ik niet meer naar een ceremonie ga kijken. Tot zover onze productieve dag. In de namiddag chill aan het zwembad gaan liggen en nadien hebben we niks nuttigs meer gedaan.

Da was het tot zover. Eerste indruk van Ubud is gemaakt. De mensen hier zijn supervriendelijk en altijd vrolijk. Ik heb nog niet echt het ultieme vakantiegevoel. Ik denk dat dit vooral komt door de strakke planning die we hadden en ik heb nog niet echt kunnen beslissen wat ik wil doen. Misschien maar goed ook, nu heb ik tenminste al wat cultuur opgesnoven, haha!

Sampai Jumpa - See You

xxx

Dag van het vertrek

Lieve vrienden en familie,

Vandaag is het DE dag. De dag waarop ik jullie achterlaat. Altans voor drie maanden toch, want dat is hoelang ik van huis weg ben. Dus niet getreurd: ik kom terug ('t zal ook wel moeten want ik heb mijn ticket terug naar huis al betaald)

Anyway, het begin van mijn reis verloopt al ietsiepietsie anders dan gepland. Normaal gezien vertrek ik vanuit Zaventem met een tussenstop in Amsterdam, maar ik kreeg gisteren een mail aan dat die vlucht geannuleerd is. Vertrek is dus STRAKS vanuit Amsterdam en gelukkig heb ik vervoer naar Schiphol (thanks Sas

Over een paar uur zit ik dus op het vliegtuig naar Bali, hoe zot is da! Om eerlijk te zijn ben ik nog steeds niet zenuwachtig gewoon omdat het nog niet tot mij doordringt. Ik kan wel zeggen dat ik zo uitkijk naar alles wat mij gaat overkomen. Het gaat een ongelooflijk avontuur zijn en ik kan niet wachten om mijn ervaringen via dit blog te delen.

Bon, hier sluit ik mijn eerste berichtje af, want ik moet nog nieuwe stapschoenen gaan kopen aangezien degene die ik had toch een maat te klein waren, haha!

Volgend bericht te lezen vanuit Bali,

Ciaoooo!