Dag iedereen,

Ik ben blij om jullie te melden dat ik eindelijk op een andere locatie zit. Wel, eigenlijk de derde nieuwe bestemming al ondertussen. Zodat jullie niets hoeven te missen van mijn ongetwijfeld spannende avonturen zal ik beginnen bij waar ik vorige keer geeindigd ben.

Dag 30: dinsdag

Gisteren heb ik mijn boot naar de Gili eilanden geboekt. Dat betekent dat de tijd is aangebroken om mijn backpack opnieuw in te pakken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Na een goei anderhalfuur ben ik er in geslaagd om alles in m'n rugzak te proppen. Toppie! Ik besef wel dat ik op mijn reis toch niet te veel spulletjes moet kopen, hmm

Om 11u is het zover, dan komt de taxi mij ophalen om naar de haven te gaan. Esmee, Caro en V gaan mee om afscheid te nemen. Een halfuur later zitten we daar nog steeds te wachten op de stoep. De chauffeur is te laat... Balinese tijd zeker? Na nog eens 10 minuten komt de taxi opdagen en dit betekent dat het nu definitief tijd is om afscheid te nemen van mijn vriendinnen. Wat valt me dit zwaar! Ik had nooit verwacht dat je in zo'n korte tijd echt op iemand gesteld kon geraken. Na een lang en emotioneel afscheid kruip ik in de taxi. Een poosje later krijg ik opeens een vreemd gevoel: ik realiseer me dat ik niet op een dagtripje ga. Ik kom vanavond niet meer terug naar Ubud. Ik sta er opnieuw alleen voor. Bon genoeg met da sentimenteel gedoe... Eens in de haven, neem ik plaats op de boot (die natuurlijk ook veeeel te laat vertrekt) Maar ik kan me er niet meer druk over maken. Paar uurtjes later aangekomen in een nieuw paradijsje: Gili Trawangan. Dit is een klein eilandje waar geen auto's rijden. Enige vervoermiddel hier zijn fietsen en ohja ge raadt het nooit: paarden met koets erachter. Supergek! Met backpack enal doe ik een poging om mijn hostel te vinden, daar slaag ik niet in haha dus ik vraag de local people om hulp. Halfuurtje later ben ik fris gedouched en ik ga op pad om ergens wat te eten. Na nog geen 5 minuten wandelen kom ik een mankende jongen tegen. Hij heeft nogal wat problemen met stappen dus ik vraag of ik hem kan helpen. Waarschijnlijk wou hij zijn ego wat beschermen en hij zei dat het wel ging en stompelde dan verder. Na wat gepraat te hebben, vroeg ik of hij samen wou eten. Alles prima en even later zitten we in een gezellig restaurantje. Het enige wat ik niet wist was dat Alex (zo noemt hij dus) met nog 15 andere mensen had afgesproken. Oeps! Dus daar zat ik dan met een hele groep die elkaar al een maand kende. Blijkbaar waren het allemaal duikinstructeurs. Op zich best gezellig maar ik ben weer supermoe en ga na het avondeten terug naar het hostel.

Dag 31: woensdag

Om optimaal van mijn dag te genieten, opgestaan om 9u. Bij het ontbijt zie ik een meisje zitten aan de bar en we geraken aan de praat. Blijkt dat we allebei geen concrete plannen hebben voor vandaag dus ik stel voor om samen iets te doen. Heb ik meteen al gezelschap voor nu. Super easy! Na een kwartier ontdek ik dat Eva van Holland is. Is toch wel moeilijk om over te schakelen naar Nederlands praten, haha! Al fietsend verkennen we het eiland en het is supermooi! Echt weer een van die plekjes om U tegen te zeggen. Witte stranden, blauwe oceaan... Wat wil een mens nog meer.

Na een korte pauze op het strand zoeken we een leuk plekje om te lunchen. Eva is heel chill en we hebben een vlotte babbel. 's Avonds, wanneer ik al het zand van me heb afgedouched, gaan we naar de andere kant van het eiland om de zonsondergang te zien. Terwijl we dat doen, ploffen we neer bij een Spaanse tapasbar waar we lekker eten en sangria drinken. Daarna is het party o'clock!! Eerste halte is een bar die Sama Sama noemt. Na een paar drankjes hier gaan we verder naar onze volgende halte. We komen in een bar terecht waar je beerpong kan spelen. Super, da wou ik nu echt is doen se! Zo gezegd zo gedaan en de bekers worden gevuld met bier. Ondanks dat ik nog nooit heb gebeerpongt gaat het verassend goed, maar hey what did you expect? Dan is het tijd voor het echte feest, dansen dansen!! Nog geen halfuur later ben ik Eva en Kate al kwijt. Feesje op men eigen dan maar. Rond 2 uur stopt de muziek en is het gedaan. De jongen met wie ik stond te praten zegt dat er nog een kampvuur is op het strand. Geweldig, ik hou van kampvuren. Bleek dat het enkel een kampvuur was met zijn vrienden (het waren allemaal gasten die op het eiland woonden) Ook goed, een avondje chillen met de locals. Opvallend is dat ik me geen moment onveilig gevoeld heb! Na een tijdje hield ik het voor bekeken en wandelde ik terug naar het hostel, helemaal klaar om te slapen.

Dag 32: donderdag

Geen wekker vandaag. Lekker geslapen tot een uur of 10. Op't gemakske ontbijten en dan zien we wel. Ook vandaag breng ik de dag door met Kate en Eva. We willen toch iets actief doen. We doen is zot en gaan een paddleboard huren voor een uurtje. Ons doel is om naar het andere eiland te varen, zo'n 20 minuutjes verder. Daar zijn we nooit geraakt haha! Ik zal beginnen bij het begin. Al zittend op ons board beginnen we te peddelen. We hebben er lol in en 't is plezant! Met z'n 3'en hebben we zelfs zoveel plzier dat we totaaaal niet merken dat we helemaal niet de goeie kant op gaan tot Eva ineens zegt dat we terug moeten. We beginnen aan de tocht terug maar ik raak achterop (wat een verrassing)20 minuten later kan ik Eva en Kate niet eens meer zien, ik ben alleen in de grote oceaan. Na nog eens 10 minuutjes vollenbak peddelen neem ik een pauze en laat mezelf ik het water zakken om af te koelen. Had ik beter niet gedaan, de stromingen van de zee waren zoo sterk dat ik terug bij af was. Vol goede moed begon ik van begin af aan. Plots vaart er een boot naast mij en de kerel vraagt of alles goed gaat. Ik zeg 'jajaaa alles goed' Waarop hij antwoord: Wist je dat je geen millimeter vooruit gaat? Whoops!! Ben in de boot gekropen als een verzopen kalf en de bootbestuurder bracht me terug naar het eiland. Toen ik dacht dat mijn actieverhaal afgelopen was, had ik het mis. Blijkbaar was ik zover afgedwaald en de man had mij afgezet aan de andere kant van het eiland hahaha! Omdat het te ver was (en het peddleboard was zo zwaar) ben ik met paard en kar teruggegaan naar de plek waar ik moest zijn. Nou, dat uurtje peddleboarden zijn er wel 2 geworden. De verhuurder zei dat hij al bang was dat ik naar Bali gepeddeld was, haha! Achteraf vertelden Kate en Eva me dat zij ook helemaal ergens anders waren uitgekomen en ook gered moesten worden

Wat zijn we toch lekker onafhankelijk! Om te bekomen van ons avontuur trakteren we onszelf op een massage. Avondeten doen we op de nightmarket, heel lokaal, heel goedkoop en gezellig dus meer moet het niet zijn. Iemand verteld ons dat het vandaag 1 of andere moslim-dag is dus alle bars sluiten om 1u. Kan ook geen kwaad om eens op tijd in m'n bed te kruipen.

Dag 33: vrijdag

Laatste dag op Gili T alweer, time flies! Genoten van het strand, gewandeld, naar de winkeltjes gekeken,... Dat somt ongeveer op wat we vandaag gedaan hebben. Ohja en nog iets, jullie kunnen het zeker niet raden... een massage

Hier kan ik wel aan wennen ze. Morgen om 8u 's morgens vertrekt mijn boot naar Lombok. Slimme beslissing om vanavond niet uit te gaan. Ik maak van de gelegenheid gebruik om men backpack weer eens op orde te stellen.

Dag 34: zaterdag

Ook al ligt Lombok heel ligt bij Gili T, het kost weer enorm veel tijd. Ik ben een halve dag kwijt voor een rit die in totaal nog geen 2 uur duurt. Maar ik kan er ni van wakker liggen want ik ben aangekomen in mijn nieuw hotel. Dit keer is het een homestay & er is een zwembad, thankgod! Voor het eerst heb ik een 2 persoonskamer helemaal voor mezelf, efkes genieten! Ik vind het super om rondom mensen te zijn maar heb toch uitgekeken naar een moment als dit. Even helemaal op men eentje zijn. Ik spendeer een uurke of 2 aan het zwembad en danvoel ik aan mijn body&mind dat het tijd is voor een dutje. Na een heerlijk dutje (dat veel te kort was) wil ik toch nog wel iets doen vandaag. Ik huur een scooter en ga op pad. Onderweg kom ik langs een tempel en maak even een stopje. De zonsondergang gaat bijna beginnen en het is prachtig! Met men scooter rijd ik nog een eindje verder tot ikeen viewpoint bereik. Daar plof ik neer in ne stoel met men lui gat en ik bewonder de zonsondergang met zicht op de vulkaan van Bali. Onbeschrijfelijk mooi!

Dag 35: zondag

Wat zal ik vandaag eens doen, ahja ik weet het al: aan't zwembad liggen. Blijkt dat in Senggigi niet echt veel te doen is. Normaal gezien ging ik hier in Lombok de Rinjani-vulkaan beklimmen. Dit is een 2-daagse trekking en daar heb ik niet genoeg tijd voor. Best jammer, maar niet getreurd want ik ga nog 2 of 3 andere vulkanen beklimmen. Dus ga ik weer een ritje maken met mijn gehuurde scooter. Toevallig kom ik onderweg een kapsalon tegen dat er deftig uitziet. Als ik naar mijn kroesig haar kijk, aarzel ik niet langer en stap binnen. Twee uur later kom ik onherkenbaar terug buiten, met glanzende haren!

Bonus: toen de producten in mijn haren zaten, begon de kapster mij ineens te masseren: nek, schouders, hoofd, armen. Zalig, daar kunnen ze in Belgie nog eens een voorbeeld aan nemen.

Dag 36: maandag

Maandag 6 juni, een datum die ik goed moest onthouden. Vandaag is namelijk mijn vlucht naar het eiland Java die ik niet mag missen. 't Is maar een vlucht van een uurtje dus 't is eerder opstijgen en terug landen. Nog een weetje:in Java ishet 1 uur eerder dan in Bali.Opgestegen om 12 uur en geland om 12 uur lokale tijd, precies alsof de tijd is blijven stilstaan. Dus het tijdsverschil met thuis is nu 5 uur ipv 6

just so you know. Goed aangekomen in mijn hostel. Heel verzorgd, proper en netjes. Er zijn 2 slaapzalen van 10 bedden. Ik zit hier nu al van deze middag en ik heb nog niemand gezien, volgens mij ben ik de enige gast in dit hostel, creepy!Vandaag niet meer veel uitvoeren. Als alles goed gaat, ga ik morgen op mijn eerste nachtelijk avontuur om de Bromo-vulkaan te beklimmen. Zijn laatste uitbarsting was in 2011 dus hij is nog steeds actief, sofingers crossed!

Sampai Jumpa - see you

XX