Sun, fun and friends

Lieve lieve iedereen,

Tijd voor mijn nieuwe blog, hoop dat jullie het onderhand nog niet beu zijn

Heb nog vaak geprobeerd om foto's toe te voegen aan mijn pagina, maar ik moet iedere foto 1 voor 1 uploaden dus da zal er gene worden.

Dag 62: zaterdag

Van de Cameron Highlands vertrek ik om 9u stipt met de bus naar Penang. Van de kakkerlakken in mijn kamer heb ik reeds afscheid genomen, zonder spijt in het hart! Het wordt een lange rit dus zit er niks anders op dan een dutje te doen. In de late namiddag arriveer ik in mijn nieuwe hostel. Lekker douchke, wat gegeten en ik ben helemaal klaar om deze nieuwe stad te ontdekken. 's Avonds eindig ik in de skybar. Eigenlijk is het een restaurant dus ik besluit maar eens decadent te doen en hier te dineren. Het buffet staat in het midden en het gedeelte met alle tafels en stoelen draait rond zodat je een 360 graden zicht hebt over Penang. Heel mooi. Ik word er wel lui van, zo lui da ik te tam ben om recht te staan en naar de andere kant van het buffet te stappen, dus ik blijf zitten en wacht tot ik ver genoeg ben rondgedraaid, hahaha!

Na het eten nog genoten van een lekkere cocktail op het rooftop-terras.

Dag 63: zondag

Opgestaan en scooter gehuurd bij 'Happy Ken' Na nen hele uitleg over hoe ik de scooter moet gebruiken, krijg ik eindelijk de sleutel.. Hallooo dees is ni den eerste keer dat ik met een scooter rijd ze

En hop ik ben weer weg, de Snake Temple wacht op mij. Letterlijk een tempel vol met slangen. Da is tenminste wat ik las op internet. Ik stap binnen in de tempel en zie meteen een megagrote python liggen, gewoon open en bloot... Oke dan. Voor een appel en een ei mag ik ermee op de foto dus die kans moet ik grijpen. Met de python in mijn nek en een andere giftige slang op mijn hoofd wordt het vast een plaatje! Dit waren echter de enige slangen die ik zag en ik was lichtjes teleurgesteld. Ik vroeg aan de man waar alle andere slangen waren en zijn antwoord was: Look closer! Wa een creepy antwoord maar gelijk had hij wel, toen ik beter om me heen keek zag ik OVERAL slangen: op de kapstok, in de bomen, aan de lusters,... Best wel cool! Dat hebben we ook al weer gehad. Tijd om de andere kant van het eiland te verkennen, de strand-kant. Na nog een uurtje scooteren kom ik aan in Batu Ferringi. Mijn maag knort dus ik ga op zoek naar een leuk plekje om te lunchen. Op het strand wordt ik aangesproken door wat mannen van de watersport. Ze vragen of ik niet wil parasailen. Goh eigenlijk... waarom niet he dus ik maak ne goeie deal met hen. 5 minuten later hang ik in de lucht te zweven aan een parachute, wauw.. een ervaring om nooit te vergeten! Super kort maar zeker de moeite waard. Na de lunch plof ik lekker neer op het strand en geniet van de rust. In de late namiddag ben ik op zoek naar mijn scooter om mijn tocht verder te zetten... MAAR ik zie mijne scooter niet meer!! Helemaal in paniek vraag ik aan iemand of dit wel een parkeerplek was en of mijne scooter weggetakeld was. Bleek dat ik hem gewoon voorbij gewandeld was, haha sukkel toch Voor de zonsondergang trek ik naar de Penang Hill, dit is het hoogst gelegen punt op het eiland en vanaf hier heb je een schitterend zicht op de stad. Eens aangekomen moeten we met een soort treintje omhoog. Het uitzicht is inderdaag heel mooi, zeker met alle lichtjes die aangaan van zodra het donker wordt. Dan is het weeral tijd om mijn scootertje terug in te leveren. Op weg naar mijn hotel, te voet dit keer, wandel ik door een gezellig straatje met allemaal barretjes en besluit nog een pintje te drinken. Moe maar voldaan kruip ik een uurtje later in mijn bedje. (veel verkleinwoorden in de laatste 2 zinnen precies)

Dag 64: maandag

Beetje langer geslapen, niet echt plannen voor vandaag. De hoofdstad van Penang, Georgetown, is blijkbaar bekend om zijn street art. Ik wandel langs een paar kunstwerken maar besef dat dit niet echt mijn ding is.Ben door het winkelcentrum gelopen en na een lekkere lunch spring ik weer de scooter op, opweg naar het strand.Tis vandaag af en toe bewolkt wat het eigenlijk een aangename dag maakt. Als de avond valt wordt Batu Ferringi heel gezellig. Iedereen stelt zijn kraampje met kleding, souverniers of whatever op langs de weg en alle lichtjes gaan aan. Da vinne kik nu is plezant se.

Dag 65 - Dag 69: dinsdag - zaterdag

Mijn verblijf in Langkawi was echt super de puper! Op de boot van Penang naar Langkawi een meisje leren kennen dat net zoals mij alleen reist, eindelijk! Aan de praat geraakt en gebleven en direct contactgegevens uitgewisseld. Kom bij mijn hostel aan, alles potdicht en er is niemand thuis, hoe kan ik dan inchecken?? Besloten om maar direct een ander hostel te boeken (ook ineens aan de meer toeristische kant van Langkawi) Die avond afgesproken op het strand met Veronika (van op de boot) om naar de zonsondegang te kijken. Ze had een paar mensen van haar hostel meegenomen en zijn dan samen uiteten geweest. Doet wel deugd om is niet alleen te moeten eten. Hele gezellige avond gehad en morgen gaan we samen een dagje snorkelen!

Oke snorkelen viel dus dik tegen... Het regent pijpenstelen vandaag (in Belgie wss ook, haha) de bus is meer dan een uur te laat, in de haven staan we uiteindelijk 2 uurs te wachten en niemand vertelt ons ook maar iets. Op het moment dat Vero, Lizzy en ik willen gaan klagen, vertrekt onze boot net.. Zooo typisch!

We hebben bijna al geen goesting meer in ons snorkelavontuur. Eer dat we op het eiland zijn hebben we maar 1.5u om te snorkelen voordat de boot terug vertrekt, en we zouden normaal gezien 5uur lang op het eiland zijn. Wa nen tegenvaller, maar met ons drietjes besluiten we er het beste van te maken. Bij de lunch breekt mijne lepel ook nog eens, da was den druppel maar we hebben nog nooit zo hard gelachen. Wa ben ik blij dat ik deze dag heb meegemaakt met 2 leuke meiden.Om de miserie van dieje dag te vergeten, zijn we lekker bij de Italiaan gaan eten met een wijntje erbij.

Volgende dag beloofd weer leuk te worden. Met een groepje van 5 man inclusief mezelf gaan we op pad, ieder op een scooter. grappig zicht wel, zo 5 scooters op een rijtje. Als eerste zoeken we een plek om vroeg te lunchen want niemand van ons heeft ontbeten. Even later zitten we in een gezellig Frans restaurant met uitzicht op een kleine haven met chique boten waardoor we vergeten dat we in Azie zijn. Volgende halte zijn de Seven Waterfalls. Om eerlijk te zijn heb ik maar ene waterfall gezien, maar mooi was het zeker! Daarna naar het strand gereden om een paar uurtjes te genieten van't zonneke. Op onze weg terug begint het kei hard te regenen maar wete wa... het kan mij ni schelen want ik ben op pad met een paar superleuke mensen

Moeten alleen wel voorzichtig zijn met onze scooters. Na een lekker diner op restaurant gaan we ieder terug naar ons eigen hostel. In de bar zitten nog wat mensen dus ik meng mij bij een tafel. De jongen die ik eerder deze morgen had ontmoet vraagt of ik wil bierpongen, challenge accepted!! Blijkt dat hij ook naar Singapore gaat dus hebben afgesproken om elkaar daar sowiso te zien, leuke vooruitzichten!

Met 'ons' groepje stappen we vandaag de scooter op, alweer! We trekken naar de Cable Car.. Eens aangekomen blijkt het een heel park te zijn waar vanalles te doen is! Kopen eerst tickets voor de Cable Car zelf en dan begint het aanschuiven. Een uurtje later zijn we boven en kunnen we genieten van het prachtige uitzicht! Er is ook een Skybridge, letterlijk een brug hoog in de lucht dus. De dag vliegt alweer voorbij en 's Avonds zitten we op het strand te chillen. Ik besluit om in mijn eentje nog naar het Eagle Square te gaan voor de zonsondergang. De andere meisjes gaan niet mee want zij hebben nog meer tijd hier, ik moet morgen al vertrekken. Dus na mijn kort tripje op m'n eentje spreek ik af in een restaurant met de meisjes, gezelligheid alom! Het Eagle Square is een groot plein vlak naast de haven van Langkawi. Er staat een gigantisch beeld van een arend met gespreide vleugels, heel mooi om te zien. Toevallig raak ik aan de praat met een meisje van Belgie.. Als ze vraagt waar ik woon zeg ik Antwerpen, maar oorspronkelijk van Turnhout. En wat blijkt.... Zij is ook van turnhout. Dus ik zeg dat ik eigenlijk van Oud-Turnhout ben en guess what.. ZIJ OOK.. Da kan toch niet!!!

Dan gade al naar den andere kant van de wereld, komt ge nog mensen van Oud-turnhout tegen.

Zaterdag vandaag. Deze avond heb ik mijn vlucht naar Singapore dus heb nog een hele dag om hier te spenderen. Ik ga naar het krokodillen avonturenpark. Spannend! Maar eigenlijk valt het best tegen. Verschillende soorten krokodillen die gewoon in hun hok liggen. Wel fijn om te zien dat de ruimtes groot genoeg zijn! Betalen voor een foto met babykrokodil en dat was dan het hoogtepunt. Beetje teleurstellend maar goed. Om 17u ben ik op de luchthaven maar ik zie mijn vlucht naar Singapore nergens staan... Ik check mijn vluchtgegevens en HAHAHA ik heb mij van dag vergist. Mijn vlucht is pas morgen, kieken dak ben!

Met hangende pootjes neem ik de taxi terug naar het hostel, ze zien me daar al komen! Gelukkig is het geen enkel probleem om een extra nachtje te blijven voor dezelfde prijs. Nu heb ik morgen dus nog een extra dag in Langkawi. Ik besluit maar om een stranddag in te lassen, genieten van het laatste zonnetje op Langkawi voordat ik naar Singapore, het New York van Azie, vlieg

Dag 70 - Dag 74: zondag - donderdag

Zei ik het New York van Azie?? Want das dus echt wel waar. Wow, wat een wereldstad. Overal zakenmannen, opgetutte vrouwen, dure restaurants en nog veel meer. Heel indrukwekkend om alles te zien, vooral 's avonds als de hele skyline oplicht. Maar daar blijft het ook bij voor mij. Hoewel ik heel hard heb uitgekeken naar Singapore valt het toch best tegen. Alles gaat er heel onpersoonlijk aan toe. Ik mis de oprechte vriendelijkheid van de lokale indonesische mensen. En ik mis vooral het goeikopere leven. Mijn avondeten hier in Chinatown (wat normaal gezien het goedkoopst is) was duurder dan mijn avondeten in het sjiekste restaurant van Maleisie en Indonesie te samen... Oke, misschien lichtjes overdreven maar jullie snappen mijn punt wel.

Op mijn eerste dag hier begon het al met regen dus wat moet je dan doen? Naar de cinema gaan natuurlijk

Grappig om alleen naar de cinema te gaan, een ervaring op zich maar het voelt heel Westers. Als ik buitenstap is de hemel opgeklaard en besluit ik een bootritje te maken op de Singapore River. Op de boot 2 mensen leren kennen en terwijl we langs alle 'must see things' varen hebben we een leuke babbel. Daarna samen met Hannah and Zack naar Chinatown getrokken om er iets te drinken. 's Avonds gaan we met z'n 3'en naar Gardens By the Bay, dit is een park met enorm grote bomen, helemaal gehuld in lampjes. Iedere avond wordt hier een lichtshow gehouden en dat is wel echt prachtig!! Achteraf gaan we naar de hoogste verdieping van het Marina Bay Sands hotel. Dit is het hotel dat deel uitmaakt van de skyline van Singapore. Een cocktail hier kan of wil ik hier niet betalen dus na 10 min genieten van het uitzicht zijn we hier snel weg. De volgende avond zit ik op men eentje in de Skybar van een ander hotel (Hanna en Zack zijn alweer weg) In ruil voor een cocktail van 15 euro krijg ik een fantastisch uitzicht in de plaats. Woensdag ben ik naar Sentosa Eiland geweest. Dit is een volledig aangelegd eiland waar je met de Cable Car of de platte roltrap naartoe kan. Het eiland is een heel pretpark op zichzelf en er valt vanalles te bleven, als je geld hebt... Op het eiland bevindt zich: Universal Studio (een megagroot pretpark), Madame Tussauds, een wateratrractiepark, dolfijnenshows en nog veel meer wat ik nu allemaal vergeet. Heel leuk om een dagje door te lopen maar hier kan ik mijn geld niet aan geven. Als ik wassen beelden wil zien, ga ik wel naar Madame Tussauds in
Amsterdam, dolfijnen heb ik al gedaan,... En wanneer het die dag alweer begon te regenen was het klaar voor mij.

Singapore valt een beetje te vergelijken met Maleisie... Een zeer mooie stad maar overdag valt er niet veel te doen. Het is pas 's avonds dat de stad echt tot leven komt. Dus doorheen de dag heb ik me vaak verveeld, ook onder andere omdat ik geen onnodig geld wou opdoen hier. Ik had geen zin om te shoppen en geen zin om rond te wandelen in de gietende regen. Afgelopen twee dagen heb ik vooral doorgebracht in het hostel en heb genoten van het eventjes niks doen. Iedere dag hier moet ik dingen doen en dingen zien en om eerlijk te zijn... Ik word er moe van. Met nog twee weekjes te gaan, begin ik wel enorm uit te kijken naar thuis!

Om deze blog happy af te sluiten, want ik ben nog steeds heel happy hoor

Morgen vlieg ik naar Thailand waar ik gewoon weet dat ik de beste tijd ga beleven! Ik ga terug naar iets dat ik al een beetje ken. En als kers op de taart ga ik afspreken met een vriendin die ik vorig jaar heb leren kennen in Thailand. Als dat geen geweldige afsluiter is van een geweldig avontuur...

Tot snel!! xx

- Miss you all

In and out the jungle

Joehooeeee, hier ben ik weer!

Het laatste wat jullie van me konden lezen was dat ik het vliegtuig ging nemen naar Sumatra. Wel, toen ik op de luchthaven wou inchecken, vertelden ze me doodleuk dat mijn vlucht geannuleerd was. Say what?? En waarom wist ik daar niks van? Oke volgende vlucht is om 19u dus moet 3 uurtjes langer wachten, het kon erger. Slechte karma waarschijnlijk omdat al de rest al zo goed gegaan is

Na een korte vlucht goed aangekomen in m'n nieuw hotel en waaaauw ik heb een supermooie kamer. Eindelijk nog eens een ECHTE douche, ik heb zelfs een haardroger. Dat ne mens daar zo blij om kan zijn! Mijn verblijf hier in Pekanbaru kan beginnen.

Dag 50: maandag

Naar het olifantenconservaat gereden om de olifanten te wassen. Eens ik daar aankwam was er niet echt een receptie en de mensen daar wisten ni goed wat ik kwam doen, haha. Uiteindelijk was er toch 1 iemand die een beetje Engels kon en hup ik was weg. Mijn olifant voor die dag was Robin, wat een prachtige dier! Na hem gewassen te hebben, mocht ik op hem rijden door de jungle. Dit keer zonder zadel, ik heb mijn lesje in Thailand wel geleerd. Wat een ervaring, echt supercool om te doen! Terug in m'n hotel efkes chillen en dan weer op pad. Blijkt dat hier in Pekanbaru een bekende moskee is die nogal lijkt op de Taj Mahal, da moet ik toch zien! Eens daar mocht ik niet binnen omdat ik niet gekleed was als een moslima. Ahja totaaaal ni aan gedacht

Dan maar fotootje nemen van op afstand en klaar is kees. Die avond lekker genoten van ne goeie TV-avond (jaaa ik had ne tv in mijn kamer)

Dag 51: dinsdag

Tis weer vliegtuigtijd, manman ik pak hier precies het vliegtuig gelijk dak in Belgie den trein pak haha! Vluchtje van een uur naar Medan (in het Noorden van Sumatra) Bij aankomst stond al gelijk iemand klaar met een naambordje voor mij, zo heb ik het graag se. Lange rit naar Bukit Lawang, de jungle van Sumatra. My god, de weg ligt er zo verschrikkelijk bij dat het ni alleen een lange maar ook een heel vermoeiende rit is. Eindelijk eindelijk stopt de auto en de volgende staat al klaar om mij te escoteren naar het guesthouse, backpack enal wordt gedragen

Na een wandelingetje over de brug die langs de rivier loopt, word ik hartelijk verwelkomd in het guesthouse door ne jongen die Sofie noemt?? Haha, oke dan. Direct al vastgelegd wat ik de komende twee dagen ga doen en dan meteen gaan slapen.

Dag 52: woensdag

Weer olifanten doen vandaag. We waren met een groepje van 6 man. Toen we op het punt stonden om te vertrekken zei iemand van het guesthouse tegen mij dat ik niet met de jeep meekon. Ik moest met de motor bij iemand achterop. Ale tof, dan ontmoet ik na een paar weken eindelijk is nieuwe mensen en dan moet ik nog alleen, forever alone haha! Bleek dat mijne motorrijder ne kater had en dus niet verantwoord om voor chauffeur te spelen, zeker niet met al die gaten in de weg. Dus Sofie van het guesthouse is vandaag mijne gids. Wel leuk, want nu heeft hij in principe ook een dagje vrij. 2 uur zijn we onderweg geweest naar de olifanten, amai ni echt een joyride maar bon het gezelschap was goed en we hebben het gehaald. Dan vertellen ze ons dat we nog 3.5u moeten wachten tot de olifanten uit de jungle komen... Potverdorie. Hadden we evengoed wat later kunnen vertrekken. Dus wat doen valt er te doen als ge 3.5u moet wachten op iets... Pinten pakken natuurlijk haha, de anderen die mee waren op uitstap zijn allemaal heel vriendelijk maar gaan allemaal apart zitten, zijn niet heel open om de locals te leren kennen. Dus ikke heel den tijd chille met Sofie tot het tijd is voor de olifantjes. Dit keer was het niet gewoon 1 olifant, er waren zelfs babyolifantjes, zoo schattig. Een eindje verderop zag ik iets wel echt iets ranzig gebeuren!!! Stond een olifant aan de kant en de man die erbij hoorde zat met zijn arm in de poep van den olifant om de kaka eruit te vissen, hahahaha waarom zoude zoiets doen BAH!

Maar het moment waarop wij de olifanten mochten wassen was weeral geweldig. Daarna kreeg ik zelf ook nen douche, olifantje vulde zijn slurf met water en vond het dan leuk om het tegen mij te sproeien. Dit komt sowiso in mijn top 5 terecht! Nu moet ik mij weer mentaal voorbereiden op de bumpy ride terug naar het guesthouse.. Met de nodige pauzes onderweg zijn we veilig en wel terug in Bukit Lawang. Sofie vraagt of ik met hem ergens wil eten, jot waarom ook niet. Hij kent een goed restaurantje, handig! Superlekker gegeten en daarna naar het hostel gestapt. Hele fijne dag vandaag!!! Ohja btw: de toiletten hier zijn selfservice.. om door te trekken moet ge een emmertje water vullen en in de wc kappen, haha I guess it's the jungle after all.

Dag 53: donderdag

Orang-Oetang tijd!!! Om 8u gaat m'n alarm af, den jungle in zegt. Samen met een koppel van Australie (die waren trouwens ook gisteren bij de olifanten) vormen we een team vandaag. Ik heb bewust gekozen om maar 1 dag te hiken in de jungle.. Ge kon ook 2 dagen 1 nacht kiezen of zelfs langer. Maar ik ken mezelf ondertussen een beetje beter en wou het mezelf niet te moeilijk maken. Terugkijkend op mijn vulkaan-avontuur had ik toen enkel negatieve gedachten tijdens het klimmen. Ik wou er een leuke dag van maken met blije, positieve gedachten ipv alleen maar te denken dat ik het niet leuk vond

Zo gezegd zo gedaan en we beginnen onze tocht. Na nog geen 5 minuten stappen komen we al een giftige slang tegen. We liepen hier natuurlijk los voorbij maar onze gids, die bijna elke dag in de jungle is, ziet echt alles! 20 minuutjes later zien we de eerste OrangOetangs, supergrappig. Ze zitten hoog in de bomen hun nesten te maken, iets te hoog waardoor ik geen foto heb kunnen nemen. Tot mijn verbazing vind ik de jungle echt leuk (waarschijnlijk omdat ik weet dat ik er straks alweer uitmag) maar ook omdat het leuk stappen is, niet heel de tijd steil omhoog maar ook eens gewoon plat of naar beneden + we hebben vaak korte pauzes zodat de gids kan luisteren of hij een aap hoort Na een mooie wandeling en wat aapjes gezien de hebben, is het lunchtijd. We zitten op rotsen in de rivier en eten onze lunch uit een bamboeblad terwijl de kleinere aapjes ons goed in de gaten houden, beter kan niet. Na nog een anderhalfuurtje gestapt te hebben, komen we aan de rand van de jungle bij de rivier. Vanaf de rivier gaan we naar ons hotel 'tuben' Met een grote zwemband laten we ons meevoeren door de rivier en we stappen af aan ons hotel, ook een toffe manier van vervoer!

Dag 54: vrijdag

Weer tijd om m'n boeltje te pakken en te vertrekken. Vind het op zich wel jammer dat ik overal maar een paar dagen heb, maar das m'n eigen schuld omdat ik mijn vliegtuigen allemaal heb geboekt. Maakt wel dat ik me nu echt aan een schema moet houden. Maar goed, terug naar Medan om daar 1 nachtje te slapen. In Medan is ook echt niks te doen, maar op deze manier ben ik dicht bij de luchthaven (morgen vlieg ik naar Maleisie) Dus heb na mijn aankomst in het hotel niets meer gedaan.

Dag 55: zaterdag

Ik vlieg naar de hoofdstad van Maleisie. Weer een nieuw land, nieuwe avonturen. Ik moet zeggen dat ik toch wel echt heb uitgekeken naar Maleisie. Op de luchthaven loop ik door de paspoortcontrole. De man die mijn paspoort aan het controleren is doet er wel heel lang over en zegt na een tijdje: Problem! Euuuuuhm wat???? Als ik vraag wat het probleem is, zegt hij niets en ik moet meekomen naar zo'n klein kamertje... voor criminelen. Uiteindelijk niks aan't handje.. OEF! Blijkbaar hadden ze bij mijn aankomst in Indonesie een verkeerde stempel in mijn paspoort gezegd. De tempel zei dat ik een visum voor 30 dagen had terwijl ik vanuit Belgie al 60 dagen geregeld had. Dus hoe hebben ze het opgelost? Gewoon met balpen de stempel gecorrigeerd, haha! Ik kreeg het toch efkes benauwd toen hem zei dat er een probleem was maar alee, hebben we ook weeral is meegemaakt.

IK BEN IN MALEISIE!!!! Eerste indruk van de stad is supermooi. Als we het centrum binnenrijden zie ik meteen al de puntjes van de Petronas Twin Towers (HET gebouw van Kuala Lumpur) Hotel makkelijk gevonden maar toch weer pech. Iedere keer hoop ik leuke nieuwe mensen te leren kennen op mijn kamer, darom dak ik koos voor een kamer met 12 bedden. Maar het enige wat ik zie, zijn oude venten... Top!

Eerste wat ik gedaan heb, is meteen een simkaart gekocht, lekker handig. Door Chinatown gewandeld waar iedereen mij dingen probeert te verkopen.. Lekker gegeten in een van de lokale eetkraampjes. Omdak ik nog niet meteen wil gaan slapen, besluit ik op m'n eentje naar de uitgaansstraat te gaan. Ik kies een leuke bar uit en bestel men eerste biertje in Maleisie. Ik begin toch moe te worden en als m'n pint leeg is wil ik gaan slapen. Dat is buiten de barman gerekend. Omdat ik van Belgie ben en onze match morgen is krijg ik een gratis biertje.. Ale dan, van Belgie zijn heeft toch nog voordelen

Dag 56: zondag

Op tijd opgestaan om de bruisende hoofdstad te gaan verkennen. Er is me verteld dat er een gratis pendelbus rijdt dus die neem ik maar direct. Ik stap af aan een willekeurige halte en laat me al meteen verleiden door een van de vele vele shoppingmalls. Wauw dit is nogal is wat anders dan den jungle. Terwijl ik aan't verdwalen ben door de imens vele winkels realiseer ik mij dat ik echt niet te veel mag shoppen, want alles wat ik koop moet ook in men backpack passen. Slim als ik ben besluit ik al snel om het shoppen te staken en naar mijn toer verder te zetten. Op naar de Twin Towers. Amai echt een heel indrukwekkend gebouw, vlak erachter is een supermooi park met het 'Symphony Lake' waar iedere avond een mooie lichtshow te zien is op het water. Daarna door naar het aquarium, had gehoord dat je hier met haaien kan zwemmen. Omdat ik hier toch al serieus grenzen aan't verleggen ben, kunnen een paar haaien er ook nog wel bij

Maaaarr jammer genoeg moest je van te voren reserveren, de komende dagen is er zelfs geen plaats maar. Dan maar gewoon een single ticketje gekocht voor het aquarium zelf, leuk maar niet echt spectaculair. Taxi genomen naar de Batu Caves, deze toeristische attractie ligt net buiten de stad. Voor de caves staat een massive groot gouden Bouddhabeeld. Ernaast weer de nodige trappen om naar boven te klimmen. Leuk om gedaan te hebben. Het is nog maar 14u en ik heb al heel wat gedaan... Tijd om even te relaxen. Na in de spiegel te kijken, besluit is om naar de kapper te gaan want eu men haar is weer vettig. Kuala Lumpur is wel een stad waar iedereen er een beetje deftig uitzie dus ik vraag de kapster om mijn haar te krullen, supermooi, ikke blij! Vanavond ist voetbal en ik wil de ;atch echt zien dus ik besluit om er een avondje uit van te maken. Tegen 2u 's nachts ben ik superblij dat zover is want ben al moe haha. Blijkt dus dat de ;atch pas om 3u begint.. Ahjaaaaaa natuuuurlijk want in Maleisie is het terug een uur later dan in Indonesie, slaagt da efkes tegen. Maar ik ben hier nu dus kan evengoed nog blijven.

Dag 57: maandag

Voetbal was toch geen goed idee. Ben supermoe en ik heb mijne eerste kater. Omdat er ook geen ramen zijn in mijn kamer heb ik boenk tot 13u geslapen, whoops. Vandaag echt de meest lazy dag gehad, een poging gedaan om naar het KLCC park te gaan maar eens daar aangekomen ben ik maar terug naar het hotel gekomen om nog wat te rusten. Ik heb het voordeel dat ik 3 maanden tijd heb, dus kan ik het mij permiteren om is nen hele dag niks te doen! s'Avonds nog lekker gaan eten en dan snel bedje in.

Dag 58: dinsdag

Vandaag begin ik met een bezoekje aan de Petronas Twin Towers, met de lift kan je helemaal omhoog gaan naar het topje van de torens. De twee torens worden verbonden door een brug in het midden: dit wordt het observationdeck genoemd en is meteen onze eerste halte. Het uitzicht over de stad is fantastisch. Wel niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees

In de namiddag kan ik het niet laten om toch weer naar een shoppingmall te gaan, haha. Ik merk dat er overdag in KL zelf niet superveel te doen valt (behalve te shoppendan) Het is pas s'avonds dat de stad echt tot leven komt. Ik wacht dan ook tot het donker is om naar de KL Tower te gaan. Dit is een toren die uitkijkt op de Petronas Twin Towers en ook weer een supermooi uitzicht geeft. In het donker is het zelfs nog mooier omdat de hele stad verlicht wordt met gekleurde lampjes. Na de nodige foto's ga ik nog een drankje doen in de Skybar. Skybar is gelegen op de hoogte vloer van een chique hotel, midden in de bar is zelfs een zwembad haha. Dan is het tijd om te slapen, tis goed geweest voor vandaag.

Dag 59: woensdag

Dag 5 en meteen ook de laatste in KL. Vandaag ga ik eens iets sportief doen. Ik neem een taxi naar een stadje een uurtje verderop om naar het Skytrex Adventure Park te gaan. Dit is een hoogteparcours met verschillende hindernissen onderweg. Als ik daar aankom, vragen ze naar mijn reservatiebewijs.. Eeeuhm da heb ik niet ze. Ahja dan kunt u ook niet deelnemen vanaag mevrouw. Top, dan wil ik al eens sporten, wordt het mij niet gegund

Internet geraadpleegd maar in de buurt hier valt niks te doen dus geen andere keuze dan terug naar KL te gaan. Terrasje gedaan en daarna ga ik naar de massage. Heerlijk, was ondertussen toch al efkes geleden! Weet niet meer echt goed wat te doen, 5 dagen in de hoofdstad is toch zeker lang genoeg. Ik merk dat ik deze stad echt top vind, maar dit zou beter zijn met gezelschap. Ik vind het niet erg om dingen in m'n eentje te doen, maar s' avond zou ik toch graag gezelschap hebben om eens een drankje te doen. Ik ben ondertussen al een paar weken in m'n eentje op pad waarbij ik helemaal niet veel mensen ontmoet, omdat er gewoon niet veel toeristen zijn (of misschien weet ik ze niet te vinden) Ik amuseer mij nog steeds, doe en zie geweldige dingen maar het alleen zijn maakt toch dat ik thuis af en toe begin te missen. Maar gedaan nu met emotioneel gedoe want het is weet tijd om te verkassen.

Dag 60: donderdag

Op naar Cameron Highlands today. Van de drukke stad terug naar de rustige natuur. Wat een verschil hier toch. Aangekomen in mijn hotelkamer, spullen gedropt en iets gaan eten. Ook direct een tour geboekt voor morgen. Terug op de kamer zie ik ne kakkerlak. Godmiljaar das toch efkes verschieten. Ben er nu ni echt bang van maar 't zijn toch vize beesten.

Maar daarna zie ik er nog ene en nog ene en ze blijven komen. Als er nu is ene vieze kakkerlak in de badkamer zit, daar kan ik echt mee leven maar ze zaten echt in en op mijn bed, JAAAAKKKEES! Dus direct al m'n spullen bijeen gepakt, in dit hotel ga ik echt niet blijven. Een kwartiertje later lig ik lekker te chille op een proper bed in een schone kamer zonder ongewenste huisdieren, zo gemakkelijk gaat da hier.

Dag 61: vrijdag

Om 9u sta ik paraat aan het toeritenbureautje. Het belooft een leuke dag te worden. Met een leuk groepje vertrekken we op tocht, 2 koppels van Holland en 1 koppel van Singapore (valt wel op dat bijna niemand hier solo reist, iedereen is hier met zenne boyfriend... SAAI) Eerste stop is de 'Butterfly Garden' Als jullie denken dat hier enkel vlindertjes zitten, hebben jullie het mis. 1 minuut na mijn aankomst in het park heb ik al een slang rond menne nek liggen hahaha

Gene paniek, ze was niet giftig! Verder waren er nog schorpioenen, krekels, supergrote sprinkhanen, schildpadden, camelions,... En ja ik heb bijna ieder insect op men hoofd, hand of schouder gehad, haha, zoals ik al zei.. ik ben echt grenzen aan het verleggen hier. Daarna gingen we door naar de theeplantages die hier in massa's voorkomen. Op onze weg naar de teafactory zijn we gepasseerd langs een bos dat het 'mossy forest' wordt genoemd. Letterlijk een bos vol met mosAl bij al interessante voormiddag en we worden netjes terug afgezet bij ons hotel rond 14u.

Na een goei powernapke zit ik nu hier in't internetcafe mijn blogje te typen. Zometeen ga ik afspreken met het koppel van Holland om nog iets te drinken, gezellig. Daar had ik op gewacht, gewoon nog eens met mensen te kunnen praten, maakt niet uit over wat! Ik hoop ook tenacht de voetbal te kunnen zien, ga proberen om online om mijn gsm te kijken. Aangezien de cafe's hier vroeg sluiten is het geen optie om op tv te kijken. Al denk ik wel dat de Duivels vandaag op hunne zak gaan krijgen. Maar zolang Driesje Mertens in beeld komt, kan het mij eigenlijk ni veel schelen.

Sampai Jumpa - See You (& miss you)

XX

Ups and downs in Java

Hoihoihoi,

Ondertussen weer even geleden dat ik nog iets geschreven heb. Dit komt onderandere omdat ik op veel plekken geen computer of internetcafe had.. Of ik was gewoon te lui! Maar hier volgt weer een update van mijn afgelopen twee weken. Ben ondertussen doorheen Java gereisd dus in deze blog ga ik niet per dag schrijven maar per stad. Laat even weten wat jullie het makkelijkste vinden om te lezen

MALANG:

Mijn vorige blogbericht is geeindigd vanuit Malang dus hier begin ik weer opnieuw. Na een goede nachtrust ben ik dinsdag op tijd opgestaan. Heel op tijd want mijn gsm stond nog een uur verder waardoor ik dus om 7u wakker was ipv om 8. Gisterenavond al opgezocht wat ik in dit stadje kan doen, gene vette blijkt achteraf. Ben naar het Alun Alun plein geweest met een shoppingcenter. Mijn ontbijt vandaag was bij Dunking Donuts, kon echt nergens iets anders vinden. Eerste indruk van Malang is niet zo fijn. Mensen hier zijn niet erg vriendelijk, toch niet in vergelijking met Bali. Sommigen staren echt naar mij en nemen zelfs stiekem foto's... Euhm geen paparazi please! Na lang zoeken toeristenbureautje gevonden om de vulkaantour te boeken. Wat bleek nu.. er waren nog geen enkele andere mensen die de Bromo vulkaan gingen doen dus ze konden het niet voor 1 persoon boeken. Heb mijn gsm-nummer achtergelaten zodat ze me kunnen bellen als de tour toch doorgaat. En ik hoop het echt want voor de rest is hier gene fuck te doen. Na een paar uurtjes gechild te hebben in het hostel krijg ik toch telefoon: er zijn genoeg mensen om de tour te doen. Joepie! 's Avonds is er ineens nog iemand in het hostel, ne jongen van Slovakije. Geprobeerd om een gezellig resturantje te vinden, niet echt een succes maar wel aangenaam gezelschap. Ohja, ik moet ook nog mijn treinticket voor morgen boeken... in de supermarkt hahaa!

Die avond niet gaan slapen, nog een filmpje gekeken en tegen 1u klaargemaakt voor mijn nachtelijk avontuur: de Bromovulkaan. We rijden met de jeep naar onze eerste halte: het viewpoint op de berg in het nationaal park. Na ongeveer 3 uurs te rijden zegt onze gids dat we er bijna zijn. Maar dan ineens in the middle of fucking nowhere begeefd de jeep het. We waren net door de imens grote zandvlakte aan rijden die Sand & Sea noemt. Na een te lange pauze in een koude auto krijgt de chauffeur de jeep terug aan de praat. Het laatste stukje omhoog moeten we stappen zegt de gids, dat was niet de afspraak maar bon! Het is fucking koud, ik ben super moe en na nog geen 10 minuten stappen gaan ik al op menne bek hahaha. Een klein uurtje voor zonsopgang komen we aan bij het viewpoint. Er zitten al keiveel mensen te wachten op de eerste zonnestralen (en ik zou de tour niet kunnen doen omdat er te weinig mensen zijn??) Wat er daarna gebeurde is bijna te mooi om goed te beschrijven. Ondanks de kou heb ik super genoten van de mooie zonsopgang met het zicht op de vulkaan. Ik ben diep onder de indruk van het uitzicht, zoiets als dit heb ik nog nooit gezien. Na een kort en krachtig ontbijtje gaan we naar onze tweede halte: de beklimming van de krater. Vanaf de zandvlakte tot aan de trap van 200 treden kan je te paard gaan. Dus ik dacht waarom stappen als ge ook te paard kunt gaan haha! Eens boven op de krater is het uitzicht ook weer onbeschrijfelijk. Uit de diepte zie je de witte rook naar boven komen, heel speciaal! Misschien wel een van de mooiste natuurfenomenen die ik ooit heb gezien. Op de terugrit wat proberen te slapen, zoo oncomfi maar ik kan me echt niet wakker houden. En dan het gedacht dat ik deze namiddag 8 uur op de trein moet zitten, kill me now please! Maar voordat de trein het station verlaat ligt den deze al lekker te knorren.

YOYGAKARTA:

Aangekomen in Yogya, hotelletje met zwembad is supernice. Donderdagochtend meteen scootertje gehuurd en de stad gaan verkennen. Ben langs DE backpackerstreet van Yogyakarta gegaan, gene ene backpacker te zien daar ze. Zelfs geen restaurant.. dus MC Donalds dan maar

Bij een toeristenbureau gelijk de trekkingtocht naar de Merapi vulkaan geboekt. Vrijdag drukke dag voor de boeg dus op tijd uit de veren. Dan zie ik dat de finale van Mijn Pop-up Restaurant online staat dus die moet ik toch eerst ff kijken haha! Daarna vertrokken naar de Prambanan tempel een uurtje verderop. Wou nog naar een andere tempel gaan maar die sloot om vijf uur. Dus in de plaats nog naar een enorme zandheuvel gegaan die midden in de drukke stad ligt, supergek. Terug in het hotel nog ff chillen want om 22u komen ze me halen voor de vulkaan.

Amai hoe moet ik gaan uitlegge hoe ik de vulkaanbeklimming overleefd heb... Ik zal beginnen met te zeggen dat het ontzettend zwaar was! 4 uur supersteil naar boven marcheren. Den helft van de klim is gewoonweg levensgevaarlijk omda we op rotsen moeten klimmen. Ene misstap en ge bent eraan voor de moeite, letterlijk dan! De hele tijd was ik aant denken: 'ik vind dit niet leuk, ik ben mij niet aan't amuseren, ik ga ermee stoppen'

Toch heb ik op een gegeven moment een beetje doorzettingsvermogen ergens diep in mezelf gevonden. Het laatste uur was verschrikkelijk zwaar en had het vooral mentaal ook moeilijk. Maar blij om jullie te melden dat ik toch men karakter heb bovengehaald en de top net voor zonsopgang bereikt heb. & wat was ik trots op mezelf, zooooo de moeite waard. Wauw, ik had echt het gevoel alsof ik heel de wereld aankon en alsof ik op de top van de wereld zat. Wat een beleving!!

Om 14u die zaterdag terug aangekomen van mijn zware nacht. Toch maar een paar uurtjes in bed gaan liggen. Zondag = beachday. Blijkbaar zijn in Yogya hele mooie stranden te vinden. Ik neem de proef op de som en weg ben ik. Eerste halte: Timang Beach. Heel moeilijk om er te geraken maar oh zo mooi. Er is een Cablecar die je van het vaste land naar een superklein rotseilandje brengt midden in de oceaan. Zal nog proberen hier een video van te uploaden zodat jullie het je beter kunnen voorstellen. Tweede halte: Blue Lagoon Beach.. Nu dieje Lagoon ben ik niet tegengekomen ze! Het derde strand heb ik niet gevonden en tegen dat ik was aangekomen bij het vierde strand was het pikkendonker.. HAHA! Maar al bij al ne leuke dag en nu is het... TATTOO-TIJD. Jaja ik ga nen Tattoo laten zetten. En jaa ons mama is al op de hoogte

MAGELANG:

Na een uurtje rijden kom ik weer aan op een nieuwe bestemming. Opnieuw een zeer drukke stad waarvan de eerste indruk niet meteen goed is. Besloten om even naar het winkelcentrum te gaan en naar de Borobudur tempel te gaan (de tempel die ik wou doen vanuit Yogya maar die al gesloten was) Tegen dat ik wou vertrekken realiseer ik me weer dat het te laat is, de tempel is opnieuw gesloten. Verdekke toch, heb ik me weer laten vangen. Dan maar sushi gaan eten. Had online een restaurantje gevonden, nu het was niet bepaald een restaurant. Eerder een streetfoodkraampje met een gammele tafel en een krukje. Terwijl was ik op Facebook met een vriendin aan't praten die zei da ik moest oppassen voor Salmonnela dan.. Ahja totaal nog ni over nagedacht. Heb 1 stukje sushi opgegeten en daarna heel beleefd gevraagd of ik menne sushi mocht meenemen ipv daar op te eten en onderweg in de vuilbak gedumpt haha! Volgende dag om 9u kloppen ze op m'n deur voor ontbijt op bed, beetje decadent mag wel is he! Ik krijg al het ontbijt dubbel want ze denken dat ik hier ben met mijne partner, hahaha NOT!!

In de rapte deze vm eindelijk naar de Borobudur tempel geweest. Verkopers daar vond ik heel opdringerig, niet aangenaam! Ze volgen me echt en eisen op een onbeleefde manier aandacht. Negeren is nog het beste wat ik hier kan doen. Tempel zelf was wel heel mooi. Voelde me ook weer een superster, keiveel mensen die met 'de blanke toerist' op de foto wouden. Zelfs 1 familie die nen hele shoot aan't doen waren met mij haha & zo fier da ze waren. Terug in't hotel op 5 minuten menne rugzak ingepakt en vervoer geregeld. Blijkbaar moeilijker dan ik verwacht had dus vandaag reis ik in stijl met ne prive-auto

PANGANDARAN:

Om 20u aangekomen in het Zuiden van Java (Java is het grote eiland waarop ik momenteel aan het rondreizen ben) Direct een chille strandbar gevonden op een hapke te eten. Toevallig daar 2 Belgen ontmoet dus nog ff samen iets gedronken en wat gekletst. Volgende dag, woensdag, spontaan besloten om mee op dagtour te gaan naar de Green Valley en de Green Canyon, zijn zeg maar grotten in de natuur waar je kan zwemmen. Onze gids, Dimdim, spreekt trouwens perfect Nederlans, supergrappig! We vertrekke met de scooter, ik rijd zelf uiteraard! Achteraf zegt Dimdim dat hij zwaar onder de indruk is van mijn scooter-skills... What can I say, I'm a pro haha! Om naar Green Valley te gaan, moeten we eerst een stukje door de jungle lopen. Ik kan helaas niet mee zwemmen omdat ik nog niet mag met mijn nieuwe tattoos..

Terug scooter op en doorgereden naar Green Canyon. Om de grot te bereiken, maken we eerst een boottochtje. Wauw de grot is bijna sprookjesachtig, heel erg mooi. Terwijl de rest gaat zwemmen en van de rotsen gaat springen zit ik wat te chillen onder de rotsen. Op zich had deze tour perfect geweest als ik kon zwemmen, maar ik heb gekozen om hier een tattoo te nemen dus daar moet ik nu ni flauw over doen. Op onze terugweg nog gestopt bij een schildpaddenreservaat. Ik mocht zelfs in't water gaan staan en met de schildpad(jes) spelen.

BANDUNG:

Weer inpakken & wegwezen, zo gaat da hier. Na opnieuw een vermoeiende busrit van 7 uur kom ik aan bij mijn hostel. Wa nen tegenvaller seg! Een oeroud stapelbed da piept en kraakt bij de minste beweging die ik maak, heel plezant voor de meneer die onder mij ligt! Na geen oog dicht gedaan te hebben, begint mijne dag al slecht. Uit de beoordelingen die ik van dit hostel gelezen heb, zou het ontbijt super en uitgebreid moeten zijn. Niks is minder waar. Ik bestel Scrambled Eggs.. Dat is er niet. French Toast dan? Ahnee sorry da hebbe we ook ni. JA WA HEBDE DAN WEL!!

Ik krijg uiteindelijk 2 droge witte toasten, beter dan niks zeker. Vervolgens vraag ik om ne scooter te huren, geen probleem ze komen hem over 30 minuten brengen. 30 minuten is dus anderhalf uur geworden waardoor er van mijne dag al nimer veel overschoot. Menne scooter heeft ne lege naftbak en er werkt maar 1 rem echt deftig, da begint hier al goe. Maar bon, 2 uurs later aangekomen in Kawah Putih, een helderblauw meer waar mysterieuze rook uitkomt. Omdat het in de bergen gelegen is, is het er superkoud maar heeeeel mooi. Op de terugweg voel ik dat er iets mis is met de scooter, het stuur bibbert en in elke bocht lijkt het alsof ik ga slippen. Onmiddellijk gestopt en met heel veel gebaren aan iemand moeten uitlegen wat er mis was. Lokale mensen hier spreken zo slecht Engels. Twee gasten wel heel vriendelijk, den ene was direct weg met mijne scooter om hem te gaan fixen. Ik zie ineens dat de voorste band compleet plat is, verklaard veel! Na een uurtje te wachten komt hij terug met ne splinternieuwe band erop. Ik vraag hoeveel ik moet betalen maar ze willen geen geld van mij aannemen, hoe lief! Alsof vandaag nog ni erg genoeg was, begint het nog is vollenbak te regenen ook. Ik heb het echt gehad, ik heb ne klotendag en ik wil weg uit deze stad. Terug in't hotel zat ik efkes te zitten en medelijden voor mezelf te hebben tot ik 3 mensen zie die terugkwamem van hun dagtripje. Ze waren van Holland en heb even heel men verhaal tegen hen gedaan. Het ene meisje zei dat in haar kamer nog een bed beneden vrij was dus ik ben heel snel met heel men hebben en houden verhuisd. We zijn dan samen ergens gaan eten en nadien de stad ingegaan om nog een paar biertjes te drinken. Al bij al is het nog goed gekomen vandaag, ik kan er alweer mee lachen. & btw mijne eerste echte baaldag in 1,5 maand tijd das ni zo slecht he! Wel weer leuk om nieuwe mensen te leren kennen, al merk ik wel dat iedereen net de tegenovergestelde richting doet als mij. Iedereen eindigd zijn reis in Bali, ik ben daar begonnen. Jammer maar helaas.

JAKARTA:

Ik mag weg uit Bandung, yes. Heb het wel helemaal zelf moeten regelen, personeel spreekt zo slecht Engels da ze mij niet eens kunnen helpen. Ik zal ze nog wel eens een hele boze brief schrijven, haha nee mopje.

Geen treinen vandaag om god weet welke reden dus ik neem de shuttlebus. Vele mensen zeggen dat je Jakarta moet overslagen omdat het niet leuk is. Awel mijne eerste indruk van Jakarta is al beter dan alle vorige steden samen. Supergoed hostel! Op terras al direct bij iemand gaan bijzitten en wa zitten praten en wa blijkt: 't is weer nen hollander ze Vanavond is het voetbal van den belgique dus da wil ik ni misse. Joost (de hollander) wil meegaan met mij maar hij supportert voor Ierland, zo gaan wij geen vrienden blijven e makker! Eerst nog naar de massage want daar heb ik weer nood aan en nadien een leuke plek gezocht met tv. Direct een gezellige bar gevonden, nog een hapje gegeten en daar kwam Joost al aan. Het voetbal kan beginnen! Na de nodige biertjes en de overwinning van Belgie wil ik nog ni gaan slapen. Ik besluit om op m'n eentje door te gaan naar het Hard Rock Cafe. Zoveel werd er niet gerocked vanavond, er was geen kat dus na 1 pintje ben ik terug naar het hostel gegaan. Morgen laat ik Java voor wat het is en pak ik het vliegtuig naar een nieuw eiland, Sumatra.

Hoop dat dit bericht niet TE lang is om te lezen, als da wel het geval is: mijn excuses. Ga men best doen om zeker elke week iets te posten. Dat was alles voor nu.

Sampai Jumpa - See you

XX

Goodbye friends, hello me!

Dag iedereen,

Ik ben blij om jullie te melden dat ik eindelijk op een andere locatie zit. Wel, eigenlijk de derde nieuwe bestemming al ondertussen. Zodat jullie niets hoeven te missen van mijn ongetwijfeld spannende avonturen zal ik beginnen bij waar ik vorige keer geeindigd ben.

Dag 30: dinsdag

Gisteren heb ik mijn boot naar de Gili eilanden geboekt. Dat betekent dat de tijd is aangebroken om mijn backpack opnieuw in te pakken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Na een goei anderhalfuur ben ik er in geslaagd om alles in m'n rugzak te proppen. Toppie! Ik besef wel dat ik op mijn reis toch niet te veel spulletjes moet kopen, hmm

Om 11u is het zover, dan komt de taxi mij ophalen om naar de haven te gaan. Esmee, Caro en V gaan mee om afscheid te nemen. Een halfuur later zitten we daar nog steeds te wachten op de stoep. De chauffeur is te laat... Balinese tijd zeker? Na nog eens 10 minuten komt de taxi opdagen en dit betekent dat het nu definitief tijd is om afscheid te nemen van mijn vriendinnen. Wat valt me dit zwaar! Ik had nooit verwacht dat je in zo'n korte tijd echt op iemand gesteld kon geraken. Na een lang en emotioneel afscheid kruip ik in de taxi. Een poosje later krijg ik opeens een vreemd gevoel: ik realiseer me dat ik niet op een dagtripje ga. Ik kom vanavond niet meer terug naar Ubud. Ik sta er opnieuw alleen voor. Bon genoeg met da sentimenteel gedoe... Eens in de haven, neem ik plaats op de boot (die natuurlijk ook veeeel te laat vertrekt) Maar ik kan me er niet meer druk over maken. Paar uurtjes later aangekomen in een nieuw paradijsje: Gili Trawangan. Dit is een klein eilandje waar geen auto's rijden. Enige vervoermiddel hier zijn fietsen en ohja ge raadt het nooit: paarden met koets erachter. Supergek! Met backpack enal doe ik een poging om mijn hostel te vinden, daar slaag ik niet in haha dus ik vraag de local people om hulp. Halfuurtje later ben ik fris gedouched en ik ga op pad om ergens wat te eten. Na nog geen 5 minuten wandelen kom ik een mankende jongen tegen. Hij heeft nogal wat problemen met stappen dus ik vraag of ik hem kan helpen. Waarschijnlijk wou hij zijn ego wat beschermen en hij zei dat het wel ging en stompelde dan verder. Na wat gepraat te hebben, vroeg ik of hij samen wou eten. Alles prima en even later zitten we in een gezellig restaurantje. Het enige wat ik niet wist was dat Alex (zo noemt hij dus) met nog 15 andere mensen had afgesproken. Oeps! Dus daar zat ik dan met een hele groep die elkaar al een maand kende. Blijkbaar waren het allemaal duikinstructeurs. Op zich best gezellig maar ik ben weer supermoe en ga na het avondeten terug naar het hostel.

Dag 31: woensdag

Om optimaal van mijn dag te genieten, opgestaan om 9u. Bij het ontbijt zie ik een meisje zitten aan de bar en we geraken aan de praat. Blijkt dat we allebei geen concrete plannen hebben voor vandaag dus ik stel voor om samen iets te doen. Heb ik meteen al gezelschap voor nu. Super easy! Na een kwartier ontdek ik dat Eva van Holland is. Is toch wel moeilijk om over te schakelen naar Nederlands praten, haha! Al fietsend verkennen we het eiland en het is supermooi! Echt weer een van die plekjes om U tegen te zeggen. Witte stranden, blauwe oceaan... Wat wil een mens nog meer.

Na een korte pauze op het strand zoeken we een leuk plekje om te lunchen. Eva is heel chill en we hebben een vlotte babbel. 's Avonds, wanneer ik al het zand van me heb afgedouched, gaan we naar de andere kant van het eiland om de zonsondergang te zien. Terwijl we dat doen, ploffen we neer bij een Spaanse tapasbar waar we lekker eten en sangria drinken. Daarna is het party o'clock!! Eerste halte is een bar die Sama Sama noemt. Na een paar drankjes hier gaan we verder naar onze volgende halte. We komen in een bar terecht waar je beerpong kan spelen. Super, da wou ik nu echt is doen se! Zo gezegd zo gedaan en de bekers worden gevuld met bier. Ondanks dat ik nog nooit heb gebeerpongt gaat het verassend goed, maar hey what did you expect? Dan is het tijd voor het echte feest, dansen dansen!! Nog geen halfuur later ben ik Eva en Kate al kwijt. Feesje op men eigen dan maar. Rond 2 uur stopt de muziek en is het gedaan. De jongen met wie ik stond te praten zegt dat er nog een kampvuur is op het strand. Geweldig, ik hou van kampvuren. Bleek dat het enkel een kampvuur was met zijn vrienden (het waren allemaal gasten die op het eiland woonden) Ook goed, een avondje chillen met de locals. Opvallend is dat ik me geen moment onveilig gevoeld heb! Na een tijdje hield ik het voor bekeken en wandelde ik terug naar het hostel, helemaal klaar om te slapen.

Dag 32: donderdag

Geen wekker vandaag. Lekker geslapen tot een uur of 10. Op't gemakske ontbijten en dan zien we wel. Ook vandaag breng ik de dag door met Kate en Eva. We willen toch iets actief doen. We doen is zot en gaan een paddleboard huren voor een uurtje. Ons doel is om naar het andere eiland te varen, zo'n 20 minuutjes verder. Daar zijn we nooit geraakt haha! Ik zal beginnen bij het begin. Al zittend op ons board beginnen we te peddelen. We hebben er lol in en 't is plezant! Met z'n 3'en hebben we zelfs zoveel plzier dat we totaaaal niet merken dat we helemaal niet de goeie kant op gaan tot Eva ineens zegt dat we terug moeten. We beginnen aan de tocht terug maar ik raak achterop (wat een verrassing)20 minuten later kan ik Eva en Kate niet eens meer zien, ik ben alleen in de grote oceaan. Na nog eens 10 minuutjes vollenbak peddelen neem ik een pauze en laat mezelf ik het water zakken om af te koelen. Had ik beter niet gedaan, de stromingen van de zee waren zoo sterk dat ik terug bij af was. Vol goede moed begon ik van begin af aan. Plots vaart er een boot naast mij en de kerel vraagt of alles goed gaat. Ik zeg 'jajaaa alles goed' Waarop hij antwoord: Wist je dat je geen millimeter vooruit gaat? Whoops!! Ben in de boot gekropen als een verzopen kalf en de bootbestuurder bracht me terug naar het eiland. Toen ik dacht dat mijn actieverhaal afgelopen was, had ik het mis. Blijkbaar was ik zover afgedwaald en de man had mij afgezet aan de andere kant van het eiland hahaha! Omdat het te ver was (en het peddleboard was zo zwaar) ben ik met paard en kar teruggegaan naar de plek waar ik moest zijn. Nou, dat uurtje peddleboarden zijn er wel 2 geworden. De verhuurder zei dat hij al bang was dat ik naar Bali gepeddeld was, haha! Achteraf vertelden Kate en Eva me dat zij ook helemaal ergens anders waren uitgekomen en ook gered moesten worden

Wat zijn we toch lekker onafhankelijk! Om te bekomen van ons avontuur trakteren we onszelf op een massage. Avondeten doen we op de nightmarket, heel lokaal, heel goedkoop en gezellig dus meer moet het niet zijn. Iemand verteld ons dat het vandaag 1 of andere moslim-dag is dus alle bars sluiten om 1u. Kan ook geen kwaad om eens op tijd in m'n bed te kruipen.

Dag 33: vrijdag

Laatste dag op Gili T alweer, time flies! Genoten van het strand, gewandeld, naar de winkeltjes gekeken,... Dat somt ongeveer op wat we vandaag gedaan hebben. Ohja en nog iets, jullie kunnen het zeker niet raden... een massage

Hier kan ik wel aan wennen ze. Morgen om 8u 's morgens vertrekt mijn boot naar Lombok. Slimme beslissing om vanavond niet uit te gaan. Ik maak van de gelegenheid gebruik om men backpack weer eens op orde te stellen.

Dag 34: zaterdag

Ook al ligt Lombok heel ligt bij Gili T, het kost weer enorm veel tijd. Ik ben een halve dag kwijt voor een rit die in totaal nog geen 2 uur duurt. Maar ik kan er ni van wakker liggen want ik ben aangekomen in mijn nieuw hotel. Dit keer is het een homestay & er is een zwembad, thankgod! Voor het eerst heb ik een 2 persoonskamer helemaal voor mezelf, efkes genieten! Ik vind het super om rondom mensen te zijn maar heb toch uitgekeken naar een moment als dit. Even helemaal op men eentje zijn. Ik spendeer een uurke of 2 aan het zwembad en danvoel ik aan mijn body&mind dat het tijd is voor een dutje. Na een heerlijk dutje (dat veel te kort was) wil ik toch nog wel iets doen vandaag. Ik huur een scooter en ga op pad. Onderweg kom ik langs een tempel en maak even een stopje. De zonsondergang gaat bijna beginnen en het is prachtig! Met men scooter rijd ik nog een eindje verder tot ikeen viewpoint bereik. Daar plof ik neer in ne stoel met men lui gat en ik bewonder de zonsondergang met zicht op de vulkaan van Bali. Onbeschrijfelijk mooi!

Dag 35: zondag

Wat zal ik vandaag eens doen, ahja ik weet het al: aan't zwembad liggen. Blijkt dat in Senggigi niet echt veel te doen is. Normaal gezien ging ik hier in Lombok de Rinjani-vulkaan beklimmen. Dit is een 2-daagse trekking en daar heb ik niet genoeg tijd voor. Best jammer, maar niet getreurd want ik ga nog 2 of 3 andere vulkanen beklimmen. Dus ga ik weer een ritje maken met mijn gehuurde scooter. Toevallig kom ik onderweg een kapsalon tegen dat er deftig uitziet. Als ik naar mijn kroesig haar kijk, aarzel ik niet langer en stap binnen. Twee uur later kom ik onherkenbaar terug buiten, met glanzende haren!

Bonus: toen de producten in mijn haren zaten, begon de kapster mij ineens te masseren: nek, schouders, hoofd, armen. Zalig, daar kunnen ze in Belgie nog eens een voorbeeld aan nemen.

Dag 36: maandag

Maandag 6 juni, een datum die ik goed moest onthouden. Vandaag is namelijk mijn vlucht naar het eiland Java die ik niet mag missen. 't Is maar een vlucht van een uurtje dus 't is eerder opstijgen en terug landen. Nog een weetje:in Java ishet 1 uur eerder dan in Bali.Opgestegen om 12 uur en geland om 12 uur lokale tijd, precies alsof de tijd is blijven stilstaan. Dus het tijdsverschil met thuis is nu 5 uur ipv 6

just so you know. Goed aangekomen in mijn hostel. Heel verzorgd, proper en netjes. Er zijn 2 slaapzalen van 10 bedden. Ik zit hier nu al van deze middag en ik heb nog niemand gezien, volgens mij ben ik de enige gast in dit hostel, creepy!Vandaag niet meer veel uitvoeren. Als alles goed gaat, ga ik morgen op mijn eerste nachtelijk avontuur om de Bromo-vulkaan te beklimmen. Zijn laatste uitbarsting was in 2011 dus hij is nog steeds actief, sofingers crossed!

Sampai Jumpa - see you

XX

Change of plan

Liefste iedereen,

Tijd voor een update. In mijn laatste blogbericht eindigde ik met te zeggen dat mijn volgend bericht vanuit een nieuwe bestemming zou zijn. Wel... Niet dus! Ondertussen is het maandag en ik ben 9 dagen langer gebleven dan gepland. Best grappig want iedere keer maakte ik een nieuw plan voor mezelf en dan veranderde het toch weer last minut. Het ding is gewoon dat ik het hier super naar mijn zin heb met mensen die ik ondertussen echt mijn vrienden noem. Dus wat heb ik afgelopen week allemaal gedaan? Lees maar verder...

Dag 22: maandag

Aangezien ik nog steeds twee beurten heb voor het zwembad, is een poolday ideaal vandaag. Komt goed uit want ik wil nog wat aan mijn kleurtje werken. Veel valt er over vandaag niet te vertellen want eigenlijk heb ik gene klop uitgevoerd.

Oh jawel toch wel, remember in mijn vorig bericht dat ik vertelde dat Caro een scooteraccident had... Ben vandaag met haar meegegaan naar het ziekenhuis om haar verwondingen te laten checken. Alles in orde met haar!!

Dag 23: dinsdag

Rarara opnieuw zwembaddag! 'T zal de laatste keer zijn want men 10-beurtenkaart is vol nu en ik ga niet nog eens inkom betalen. Om toch nog iets nuttig te doen vandaag, trek ik er in men eentje op uit. Afgelopen weekend waren we in Kuta en wou ik heel graag de temple Tanah Lot zien. Dit was buiten Caro gerekend, met haar accident dus de tempel heb ik nog niet gezien. Rond 16u vertrek ik met men scooterke, gps in men oren en muziek aan. Perfect! Gps stuurde me door een ontzettend mooi landschap, dwars door allemaal rijstvelden. Rijden met de scooter is zoveel leuker dan met taxi, je ziet zoveel van de natuur en als je wil stoppen, dan stop je gewoon. Ultiem gevoel van vrijheid! Aangekomen in de tempel perfect op tijd om de zonsondergang te zien. Wauw! Denk dat dit een van de eerste keren is dat ik echt alleen ben geweest voor een paar uurtjes en ik heb er van genoten! Eens terug thuis van mijn roadtripje was ik toch blij om mijn vrienden terug te zien. 'S Avonds nog even gezellig iets gaan drinken en dan optijd bedje in want morgen beloofd een drukke dag te worden.

Dag 24: woensdag

Vandaag heb ik afgesproken met Jenna van Canada om naar de waterval van Sekumpul te gaan. Het was wel twee uurs rijden met de taxi maar oh zo worth it! Echt supermooi. Na een wandeling van 30 minuten bereikten we de waterval. Wat zeg ik, waterval in het meervoud. Er waren drie grote stralen naast elkaar en superhoog. Enige vervelende ding was dat mijn flipflop kapot was. Stom ding, elke keer als ik door het water stapte ging hij opnieuw kapot omdat de stroming zo sterk was. Goed excuus om weer eens te shoppen!

Er staat vandaag nog meer op het programma. Gisteren heb ik een hotelletje geboekt in Lovina voor 1 nacht. Dus ik laad wat spullen in mijn rugzak en vertrek weer met de scooter. Mappie zegt dat het 2 uurs rijden is, fuck das best lang. Lovina ligt in het Noorden van Bali en om er te geraken moet je dwars door de bergen rijden. Net wanneer het donker wordt, begint de steile rit naar de top van de berg. In het begin valt het goed mee, de wegen zijn verlicht en er is veel verkeer. Maar dan... Oh my god! Ik ben ergens aant rijden in de middle of fucking nowhere. Straat was totaal niet verlicht en het licht van mijn scooter was heel zwak dus ik zag bijna niets. Daarbovenop kwam nog dat ik bijna zonder naft zat en ik had nog maar 10% batterij. Mijn enige licht in de duisternis op dat moment was een auto die voor mij reed dus om deze (avontuurlijke) rit te overleven, moest ik deze auto volgen. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, reed de auto zooo snel en de weg ging heel steil naar beneden. Eindelijk eindelijk werd het terug warmer (want in de bergen was het echt koud) en zag ik om de zoveel meter straat verlichting. Toen het mieke van de GPS zei dat ik mijn bestemming had bereikt was ik verschrikkelijk opgelucht. Dit was ongeveer het engste wat ik ooit heb gedaan. Maarrrr ik heb het overleefd! Eens in het hotel heb ik onmiddellijk de dolfijnentour voor morgenochtend geboekt. Mijn grootste droom gaat morgen in vervulling, ik ga dolfijnen zien op zee en if possible met ze zwemmen.

Dag 25: donderdag

7.00 uur, mijn wekker gaat af. I'm so excited!! Moet er wel efkes bij vermelden dat ik superslecht geslapen heb, ik word wakker in het midden van de nacht en de vieze hond van de eigenaars ligt IN MIJN BED. Ieuw!!!

Ik plakte bijna tegen het plafond van't verschieten. Maar bon, dat terzijde. 8.00 uur ondertussen en de taxi is er nog steeds niet.. Ik word er zenuwachtig van. Eindelijk om 9 uur zitten we op de boot op weg naar mijn lievelingdiertjes. Na anderhalf uur varen zie ik niks noppes nada dolfijnen, ik kan niet meer teleurgesteld zijn. De bootbestuurder zegt dat we te laat zijn (JA HALLO, niet mijn schuld!!) Dus hij zegt dat hij ons koralen gaat laten zien waar mooie vissen zwemmen... TOP, ik wil helemaal geen onozele vissen zien, ik wil dolfijnen zien. Ik ben efkes zo slechtgezind en kan men eigen niet opbeuren. Na een tijdje rond te lopen door Lovina ga ik terug naar mijn hostel. Op internet doe ik wat research of er in Lovina geen andere dolfijnen zijn. Wonder boven wonder is hier vlakbij een hotel waar je met dolfijnen kan zwemmen in een zoutwater zwembad. Omdat ik deze kans echt niet wil laten schieten ga ik er meteen naartoe. Gelukkig was het voor vandaag niet volgeboekt en over 45 minuten is het mijn beurtMijn droom is uitgekomen vandaag! De ervaring om met dolfijn Johnny te zwemmen was geweldig. Na mijn voormiddag (die van heel slecht naar supergoed is gegaan) maak ik me klaar om terug naar huis te rijden. Ik rijd terug langs dezelfde weg en ik verklaar mezelf voor gek dat ik dit in het donker heb gereden. Maar niks aan't handje. Terwijl ik aan het rijden ben, merk ik dat alle lokale mensen me aanstaren en zelfs naar me zwaaien en roepen. Deze mensen zijn totaal niet gewend om blanken zoals mij te zien. Ik voel me bijna beroemd omdat superveel mensen stoppen en willen zwaaien naar mij. Onderweg stop ik even en er komt een kindje op mij afgelopen. Ik vraag of ze op de foto wil. Wow, ze werd helemaal gek en ging meteen al haar vriendjes en vriendinnetjes halen op een selfie te maken, haha! Onderweg stop ik nog bij een tempel van 11 daken hoog (alsof 1 dak niet genoeg is) die op het water ligt. Heel mooi! Na een mooie maar vermoeiende rit arriveer ik terug thuis en ik ben zo blij om iedereen terug te zien. Raar maar waar, ik heb ze echt gemist gisteren.Vanavond gaan we met z'n allen naar Cupit, een laatste keer want veel mensen gaan weg dit weekend, ik inclusief. Afscheid komt dichter bij, helemaal niet leuk!

Dag 26: vrijdag

Weer ne chilldag vandaag. Met Joris en Amy ga ik naar Jungle Fish Pool (een ander zwembad waar ik nog niet geweest ben) Supermooie pool met een geweldig zicht op de natuur. Ze hebben zelf luchtbedden, dus ik maak van de gelegenheid gebruik om wat bij te slapen. Na het beste dutje ooit, ga ik toch maar terug naar huis. Vanavond movienight in Kopi Desa. Voor den eerste keer spelen ze is ne goeie film: Intouchable. Iedereen gaat naar Uluwatu dit weekend, voor de zoveelste keer verandering ik mijn planning en besluit om mee op weekend te gaan

Dag 27 - 29: zaterdag tot maandag

Beste beslissing ooit, we hebben een superweekend gehad.Uluwatu is een stadje vol met surfers. Zaterdag zijn we naar Dreamland Beach geweest. Op zich een heel mooi strandje maar de golven zijn er zooo hoog en zoo hevig en sterk. Omdat ik aant smelten ben ga ik met wat jongens toch een poging doen om te zwemmen. Iedere keer als er een monstergolf aankomt duiken we onder, zelfs onder water voel ik dat de golf zo sterk is. De eerste drie keer was het nog plezant maar dan.. Er komt een golf aan dus ik duik onder en de golf passeert, wanneer ik denk dat ik boven water ben hap ik naar adem maar op dat moment word ik omvergeslagen door de 2e golf. Oh my god, best heel eng en gevaarlijk. Het enige waar ik op dat moment aan dacht was: please laat men bikinibroekske niet afzakken, haha! Zwemmen in de zee is voor vandaag bij die ene keer gebleven gelukkig! 's Avond hadden we niet echt iets gepland, hebben wat spelletjes gespeeld tot we opeens hoorden dat er een beachparty vlakbij was. Dus eerste strandfeesje: check. Zondag naar het strand geweest waar het feesje was gisteren. Eindelijk een zee gevonden waar je echt in kan zwemmen zonder elke 5 minuten te verdrinken.

Wederom een kei leuke dag en gezellige avond. Zijn naar een bar geweest maar 't was er heel duur dus zijn het al snel afgebold. Na wat goedkope drankjes van de supermarkt gaan we naar ons hotel en hebben nog een spontane afterpoolparty in ons zwembad!

Vandaag zijn we maandag en ik zit nu in een internetcafeetje. Deze ochtend op tijd opgestaan om terug naar Ubud te rijden, ik was met de scooter uiteraard. Normaal gezien ging ik vandaag vertrekken naar Gili. Opnieuw een mislukt plan. Was vandaag zo moe en ik wou gewoon eens een dag niks doen. Ben weer lekker naar de spa geweest voor een nieuwe manicure en massages

Ik heb toch een zwaar leven! Daarna in bed gaan liggen en filmpje gekeken op m'n gsm, zalig!

Omdat ik toch echt afscheid moet nemen hier, besluit ik eindelijk een boot te boeken voor morgen. Heb het heel de dag uitgesteld maar nu is het echt tijd. Ticket is geboekt, geen weg meer terug.. Vanaf morgen begint mijn reis opnieuw. Ik laat de plek achter die ik ondertussen voor 1 maand mijn thuis heb genoemd. Ik laat de mensen hier achter met wie ik ondertussen een hechte band heb opgebouwd. Op naar nieuwe mensen en nieuwe oorden. That's all.

Sampai Jumpa - See you

XX

Kleuterschooltje bouwen

Nieuwe week, nieuw programma. Deze week is de kleuterschool gesloten omdat de kleuters examens hebben, hoe gek is da!! Omdat ik niet heel de week wil niksen heb ik mijn programma veranderd naar constructie. Carolina doet ook constructie dus we werken samen deze week, ben super enthousiast want Caro is echt een topgriet.

Dag 15 - dag 18: maandag - donderdag:

Om 12u45 is het zover, ik kan eindelijk eens tonen dat ook ik met mijn handen kan werken. Na een autorit van 30 minuten komen we aan op onze werkplaats. Er wordt me verteld dat we een kleuterschool aan het bouwen zijn. Na een beetje rond te kijken hoe het moet begin ik er ook aan. Eerste stap is cement maken zonder molen. Ne kruiwagen vol met gezeefd zand, 2 emmers cement, een paar emmers en mixen maar. De exacte afmetingen doen er eigenlijk ook niet toe, iedereen doet maar wat. Na 5 minuten het cement mixen met ne schup zijn mijn armen al stijf. Dit in combinatie met de brandende zon op mijn rug, TOP! Als het cement eindelijk klaar is, scheppen we het in emmers die we vervolgens aan de boys geven die op het dak staan. Voor we het weten is het al breaktime. Deva, onze coordinator voor deze week zorgt ervoor dat we allemaal een lekkere snack krijgen. Ideaal want ik ben al kapot, haha waar ben ik weer aan begonnen

Als de klok 16u aanwijst ruimen we al ons materiaal op. We wassen de emmers in een klein beekje en klaar is kees. Samen met een paar meiden hebben we afgesproken voor een afterwork-biertje in Kopi Desa! Die avond niet veel meer gedaan, er speelt weer een film in het cafe maar tis weer gene goeie dus ik ga na het avondeten direct naar huis. Ohja er is wel iets spannend gebeurd. Laurina komt ineens naar beneden gehold, gillend dat er een spin in haar kamer zit. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik doodsbang ben voor spinnen MAAR stoer als ik ben ga ik mee naar haar kamer... Ik zie de spin, ik pak menne sloef en ik klop erop. Alsof het niks was. Schouderklopje voor mezelf!

Dinsdag zijn Caro en ik in de voormiddag naar het zwembad geweest. Zalig maar jammer dat we tegen de middag al wegmoeten want het is weer werkendag. Als we aankomen op de werf beginnen we er direct aan. Gelijk ne pro begin ik cement te mixen. Opnieuw vullen we de emmers met cement en daarna is het tijd om de muren te beplijsteren (ik weet niet of dit de correcte term is?) Maar anyway, we smeren het cement tegen de muren en maken het glad. Oefening baart kunst en op het einde van de dag heb ik een mooi stukje muur afgewerkt. Omdat we een ritueel zijn gestart gaan we vandaag natuurlijk weer voor ons afterwork-biertje. Zoals iedere dinsdag is er live muziek in Cupit dus dat is waar we heen gaan vanavond. Wederom een kei plezante avond. Nieuwe mensen leren kennen, spelletjes gespeeld, een paar biertjes worden meer biertjes en we besluiten om nog door te gaan naar CP Lounge in het centrum van Ubud. s Avonds grote man... s Morgens ook want we gaan naar de waterval hier vlakbij. Hadden gisteren met Laurina afgesproken om vroeg te gaan zodat er nog niet te veel toeristen waren. Zo gezegd zo gedaan en wauw het was prachtig. Op 2 mensen na was er nog niemand dus we hadden de hele waterval voor onszelf. Terug thuis toch nog maar even in men bed gekropen omdat ik weinig had geslapen. Veel te vroeg gaat mijn wekker terug af en moeten we vertrekken naar de werf. Vandaag heb ik vooral gedelegeerd, ook een zeer belangrijke rol! Uiteindelijk zorgde ik ervoor dat iedereen genoeg cement had en water om te drinken dus ik ben niet compleet nutteloos geweest, haha! Afterwork-biertje is vandaag ne cola geworden

Donderdag hebben we echt hard gewerkt, om gisteren goed te maken denk ik. De binnenmuren zijn nu bijna klaar en de boys beginnen met bakstenen op het dak te zetten. We hebben het geluk dat we vandaag wat vroeger stoppen. Komt perfect uit want we gaan op weekend!!! Dit betekent dat we morgen een dag verlof nemen van het werk maar dat is totaal geen probleem. Samen met Caro, V (haar echte naam is veel te moeilijk want ze is van India dus iedereen noemt haar gewoon V) en nog wat meiden die ik niet ken gaan we naar Kuta. We vormen een heel leuk groepje en wanneer we aankomen zoeken we meteen een leuk restaurantje en bestellen ons eerste Bintang biertje op verplaatsing. Het hostel waar we dit weekend slapen heeft een slaapzaal voor 40 man, great way to meet new people dus. Met een groepje van ong 15 man zetten we onze eerste stappen in het nachtleven van Kuta. Uiteindelijk vinden we een gezellig cafeetje met goede muziek. Ik wil het vanavond niet te bond maken want in mijn achterhoofd weet ik dat we morgen naar een echte discotheek gaan. Slim als ik ben drink ik enkel bier ipv sterke drank en ga op tijd naar huis.

Dag 19 - dag 21: vrijdag - zondag:

Na een heerlijke nachtrust staan we op tijd op. Blijkbaar gaan we naar een plek die Potato Head noemt. Na een zwetende wandeling van 10 minuten komen we aan in het paradijs. Potato Head is een soort van resort met een prachtig zwembad, inkom betalen is niet nodig we moeten enkel iets te eten of drinken bestellen. Om 11u bestellen we de lekkerste cocktail die ik ooit gedronken heb, gewoon omdat het kan. s Avonds volgt het beste idee van de dag: we bestellen pizza als avondeten. Ideale bodem voordat we opnieuw gaan zuipen, haha. Vanavond gaan we naar Sky Garden, een supergrote club met 5 verdiepingen. Voor enkel 10 euro inkom kunnen we gratis drinken van 21u tot 23u... Ge kunt u wel voorstellen dat iedereen om 23u al behoorlijk in de wind was. De club was zo groot, misschien een beetje te groot. Iedere keer als ik naar het toilet ging, raakte ik verdwaald. Haha, gelukkig vond ik Caro terug en hebben we de wijze beslissing genomen om naar huis te gaan. Beste avond tot nu toe!!!

Zaterdag opnieuw zwembad/stranddag. Gisteren zijn er nog meer mensen gearriveerd in Kuta die samen met ons in Ubud vrijwilligerswerk doen. Met een grote groep besluiten we om met de scooter naar Uluwatu te rijden om de zonsondergang te zien. Alles is geregeld, scooters zitten vol naft. Op het moment dat ik wil vertrekken hoor ik een superluide knal en vervolgens zie ik mijn ondertussen al heel goede vriendin Caro door de lucht vliegen. Dees kunde ni menen! Caro had te veel gas gegeven en knalde frontaal tegen een rijdende auto aan. Vlak nadat het gebeurd was stond ze recht en riep dat ze oke was. Bloed droop langs haar been naar beneden, op 2 grote diepe sneden in haar been mankeerde ze niets. Om een lang verhaal kort te maken: We zijn naar het ziekenhuis gegaan, hebben betaald voor alle brokken van de auto en de scooter en daarna een paar biertjes gedronken om allemaal over de choque heen te komen.

Zondag, checkout-time. We gaan terug naar huis. Heel gek maar ik noem Ubud (plaats van het vrijwilligerswerk) echt mijn thuis. Na een vermoeiende rit van 1.5u zijn we eindelijk terug thuis. Ik besluit om mezelf te verwennen deze namiddag en ga naar de spa. Voor ongeveer 2 uur nemen 3 dametjes me tegelijk onder handen. Ik krijg een mooie mani-pedicure, mijn kapotte haar wordt verzorgd en tenslotte krijg ik de beste facial ever. Ze gebruiken hier een kei goeie methode bij de facial. Ze zetten een stoommachine voor je gezicht zodat je porieen opengaan en daarna rolt de mevrouw met een machientje over mijn gezicht dat het vuil uit de porieen haalt. Super! En voor dit alles heb ik slechts 11 euro betaald

Mijn programma hier is nu gedaan. Desondanks ga ik hier nog een paar dagen blijven. Ik ben nog niet klaar om de mensen hier achter te laten. Zo gek dat je je in 3 weken zo op je gemak kan voelen bij iemand en ECHTE vriendschappen kan opbouwen. Ik weet dat ik in mijn verdere reis nog veel meer leuke mensen ga ontmoeten maar de gedachte daaraan is nu heel gek. Weet niet hoe ik het nog verder moet uitleggen dus ik ga het hierbij laten. Volgende blogbericht zal waarschijnlijk vanuit een nieuwe bestemming zijn.

XOXO -

Sofie

Finally weekend

Hello again,

Ik ging jullie nog een update geven over het weekend. Vrijdagavond, ideaal om uit te gaan vinden we. We kunnen lekker op ons gemak doen want morgen kunnen we uitslapen. Aangezien Amy's kamer airco heeft en die van ons niet, gaan we ons klaarmaken bij haar. Ik heb geluk want Amy wil mijn make-up doen, ze heeft een paar workshops gevolgd. Nice! Na een paar biertjes en wat muziek vertrekken we richting Ubud City. CP Lounge is zowat de enige place to be als je echt wil dansen. Vanavond is echter wat teleurstellend. De muziek is crap! Techno ofzo, daar kan ik echt niet op dansen. We houden het al snel voor bekeken en zijn geirriteerd omdat de DJ niet beseft dat hij voor gene meter kan DJ'en.

Dag 13:

Drukke dag voor de boeg. Hebben een planning gemaakt waarbij we veel plekjes gaan bezoeken. 's Morgens na het ontbijt regelen we een taxi voor de hele dag. Agus is onze chauffeur voor vandaag. First stop: een kleine tempel waarvan ik de naam al niet meer weet. Wel mooi maar niet echt indrukwekkend. Na een halfuur in de auto komen we aan bij de Olifantengrot. De grot zelf stelt niet veel voor maar de natuur is er erg mooi. Agus laat ons weten dat de koffieplantages naast de olifantengrot zijn. Dit stond ook op onze planning. We krijgen een korte uitleg over de verschillende soorten koffie en over DE bekende 'luwak' koffie. Deze koffie is blijkbaar de beste, speciaalste en zeldzaamste en ik zal je uitleggen waarom; de koffiebonen worden eerst gegeven aan een dier dat 'een cevik' noemt. Wanneer de bonen er op natuurlijke wijze terug uitkomen langsonder, worden ze verzameld. Daarna worden ze verbrand en vermalen en zo heb je dus de luwak coffee. Yummie! Chance da ik gene koffie lust. Maar de proeverij was heel leuk op zich, 5 soorten thee en 5 soorten koffie. De ene lekkerder dan de andere. Na ons theekransje, dat wel heel gezellig was, werden we door een winkeltje naar buiten geleid. Natuurlijk kon je in die winkel de verschillende soorten thee en koffie kopen.. Ondertussen was het bijna middag en we vroegen Agus om ons naar een restaurant te brengen met een mooi uitzicht. Wij vragen --> Agus draait. Hij kon geen beter restaurant hebben uitgekozen. Wauw! Na een lange lunch gingen we naar de rijstvelden. Jullie zullen al wel foto's hebben zien passeren op Facebook... Je kan wel zeggen 'oh het ziet er prachtig uit' maar eigenlijk zijn woorden niet genoeg om uit te drukken hoe mooi het daar was. Ik ga het dan ook niet proberen. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat het bijna magisch was om rond te lopen door de duizenden velden.

Dag 14:

Chilldag. Gingen normaal naar het strand gaan vandaag maar toen ik wakker werd hadden Caro en ik toch geen zin meer. Zijn terug in slaap gevallen en het was ZALIG om eens wat langer te slapen met niemand anders in de kamer. Rond een uur of 12 toch maar eens opgestaan om te gaan lunchen. Daarna besloten om gewoon chill naar het zwembad te gaan. Hier heb ik toch een 10-beurten kaart voor dus moest ik geen onnodig geld uitgeven. 's Avonds kwamen alle mensen terug die weg waren geweest voor het weekend. Ook Joris was terug, hij hqd een scooter gehuurd voor het weekend. Samen met hem nog een ritje gaan maken en op de terugweg mocht ik aant stuur zitten. JIPPIE! My god, ik was al hoe leuk het is om met ne scooter te rijden. Het ultieme gevoel van vrijheid :D Alleen goed onthouden om aan de linkerkant te rijden ;-) Onderweg nog gestopt voor een goei koude pint. Ideale afsluiter van een fijn weekend.

Sampai Jumpa - See You

xxx

Werken in de kleuterschool

Liefste vriendjes, vriendinnekes, familie & iedereen die mijn verhaal wil lezen,

Afgelopen week was de eerste week van het echte vrijwilligerswerk. Ik heb 5 dagen gewerkt in een kleuterschool vlakbij ons huis. De kindjes zijn 4-6 jaar oud en ze zijn zooooo schattig. Samen met Emma en Esmee mocht ik iedere dag lesgeven/spelen van 8u-10u. Het werken in de kleuterschool was maar 2 uur per dag, ik had verwacht dat we meer tijd hadden met de kinderen. Nu hadden we iedere dag vrije tijd vanaf 10 uur..

Dag 8:

Het is maandag en de eerste dag van het echte werk is aangebroken. Emma en ik zijn een beetje zenuwachtig want we weten niet goed wat te verwachten. Gelukkig hebben we gisteren Esmee ontmoet, zij heeft vorige week al kleuterschool gedaan. Dus hebben we samen onze eerste les wat voorbereid. Na ons ontbijt stappen we naar de kleuterschool. Vanaf het moment dat ik de school binnenstap, valt er een last van mijn schouders en ik besef dat ik totaal niet zenuwachtig moet zijn want werken met kinderen is nu eenmaal mijn ding

Nadat de kids hun gebed hebben opgezegd mogen wij naar voor gaan. Na een korte voorstelling kondigen we aan dat we vandaag over kleuren gaan leren. We lezen de kleur in Bahasa en de kinderen zeggen de kleur in het Engels. Amai wat ben ik verbaasd, iedereen kent de kleuren al zo goed! De tijd is voorbij gevlogen en voor ik het wist was het al 10 uur. Omdat we goed voorbereid willen zijn, gaan we na de les naar het 'ricefield terrace' waar we de computer kunnen gebruiken. Het onderwerp voor morgen is fruit en we willen dit op een speelse manier geven. We laten ons creatieve brein werken en even later ontstaat het idee om een memoriespel te maken met fruit. Toppie! Nadat alles is voorbereid en afgeprint zit ons werk er op voor vandaag. Ik kan me niet meer herinneren wat ik verder nog gedaan heb die namiddag dus waarschijnlijk niets nuttig. 's Avonds was er weer een film in Kopi Desa, een of andere actie-brol-film dus na 1 pintje ben ik naar huis gegaan. Moe maar voldaan na een superleuke dag in de kleuterschool kruip ik in men bedje.

Dag 9:

Om 8u arriveren we op school en we kunnen meteen aan onze les beginnen. Wanneer ik vraag of de kinderen mijn naam nog weten, roepen ze allemaal in koor 'Sofia' Kei tof dat ze mijn naam onthouden hebben. We herhalen de kleuren die we gisteren hebben geleerd nog eens daarna laten we tekeningen zien van fruit en vragen we of ze de naam in het Engels kennen. Opnieuw ben ik onder de indruk van de vocabulair die de kids al hebben. Ze zijn nog maar 4 jaar en ze kunnen naast hun moedertaal al Engels spreken... Chapeau! Om 9u is het tijd voor pauze. Op de speelplaats is een klein winkeltje waar iedereen een snack kan kopen. Er staat 1 klein meneertje in de kraam terwijl er zeker 30 kinderen tegelijk iets willen kopen. Ze duwen hun geld in zijn hand en nemen dan de snack die ze willen. Opvallend is dat iedereen eerlijk is en gepast geld geeft, er is niemand die zomaar iets neemt zonder te betalen. Eens terug in de klas leggen we uit dat we memory gaan spelen. We verdelen ons in groepjes en beginnen met het spel. Een beetje moeilijk in het begin maar eens ze doorhebben wat de bedoeling is, vinden ze het heel leuk. Missie geslaagd voor vandaag! Erna weer naar ricefield terrace om voor te bereiden voor morgen. Emma en ik besluiten om te gaan chillen aan het zwembad en om aan ons kleurtje te werken. Als we bij het zwembad aankomen trekken donkere wolken over Ubud, typisch

Maar niks gebeurd want de regen blijft uit. Na het avondeten zijn we met ons 'vast groepje' naar Cupit gegaan (de bar waar ze op di & do live music spelen) Gezellige avond maar op tijd naar huis want morgen ist weer werkendag.

Dag 10:

Oh my god, elke dag wordt leuker en leuker. Ik heb nu al spijt dat ik maar 2 weken vrijwilligerswerk doe

Vandaag leren we de kinderen de maanden van het jaar. Zou niet zo moeilijk mogen zijn want de maanden in het Engels komen fel overeen met de Balineese taal. Voor de pauze overlopen we de maanden en laten we de kinderen alle maanden schrijven (ja hoor, ze kunnen allemaal al schrijven, IN HET ENGELS!!) In de pauze spelen we met springtouwen, dit vinden de kinderen geweldig! Er zit 1 meisje in de klas, haar naam is Arik. Ze is nog maar 5 jaar maar heel slim. Met behulp van gebaren en wat Engelse woorden kan ze echt met ons communiceren. Een voorbeeld: Bij het springtouwen wil zij graag springen maar er zijn twee andere meisjes met het touw aan het draaien. Arik komt naar mij en zegt; you and you (waarbij ze naar Esmee wijst), dan maakt ze een draaibeweging en wijst naar het touw en daarna zegt ze: me jump. Ik wist meteen wat ze bedoelde, zo slim! Na de pauze hebben we iets leuks in petto. Bij onze voorbereiding van gisteren hebben we voor ieder kind een kalender gemaakt. Bedoeling is dat ze eerst de juiste maand vanboven schrijven op iedere bladzijde. Daarna mogen ze de kalender versieren. Ik heb vanalles meegebracht om te kleuren en knutselen: stempels, perforators met figuurtjes, glitterstiftjes, stickers,... Ik deed 1x voor hoe je de stempel moest gebruiken en wauw de kinderen werden helemaal gek. Ze vonden het geweldig om de stempels te gebruiken en gilden van enthousiasme. Daarbovenop gingen ze zo respectvol om met het materiaal. Er is niets verloren gegaan, alles was nog heel en op iedere stempel zat het juiste dopje... Thankgod dat ik al mijn materiaal dat ik in den Action gekocht had, heb meegenomen. Beste beslissing ooit! Ik merk vandaag dat de kinderen gewend aan ons geraken, ze komen dichterbij om te knuffelen en zijn niet bang om iets te zeggen. Superleuk om te ervaren!

Dag 11:

Weeral een educatieve dag. Alle kleuters krijgen een werkbundeltje van ons. Ze kunnen oefenen om de nummer tot 30 te schrijven en we herhalen de maanden nog een keer. Ik vind het nog steeds gek dat ze op deze leeftijd al moeten schrijven ipv hel de dag te spelen. Na vandaag heb ik eindelijk meer namen onthouden, ik ken nu bijna iedereen bij naam en het contact met alle kinderen is zo spontaan. Wederom besef ik dat werken met kinderen niet zomaar een job is, het is echt mijn passie! In de namiddag zijn de naar het centrum gewandeld. Das toch vermoeiend ze

In afstand valt het kei goed mee maar gewoon met de warmte en de heuvels hier. Pff echt ne wake-up call dat ik iets moet doen aan mijn conditie haha! Onderweg een leuk winkeltje tegengekomen dus even gaan binnenpiepen. Supermooie kleren en jaja... Ik heb al iets gekocht. What did you expect? & als ik een nieuw topje heb moet ik dat natuurlijk direct aandoen. Daarom maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar Cupit te gaan vanavond.

Dag 12:

Ik heb enorm veel zin in vandaag. We hebben een quiz in elkaar gestoken waarin we alle onderwerpen van afgelopen week hebben verwerkt. Om het niet al te moeilijk te maken herhalen we eerst alles: dus kleuren, fruit, maanden en nummers. Er zijn drie verschillende rondes en elke ronde heeft 5 vragen. Mijn favoriete ronde was de tweede. We vroegen de kinderen om in een cirkel te staan. In het midden stond een waterfles. Nadat de vraag gesteld was, mochten de kinderen naar het midden lopen, wie de waterfles kon grijpen mocht antwoorden. Heel grappig om te zien! Daarna volgende een zeer mooi moment dat me echt geraakt heeft in het diepste van mijn ziel. Ik had cadeautjes bij als beloning voor de quiz die ze zo goed hadden gedaan. Toen de kinderen het woord 'cadeau' hoorden waren ze superblij (zoals elk ander kind) Ik stalde uit wat ik allemaal bij had; armbandjes, glow in the dark sterretjes en loombandjes. Ik heb nog nooit een kind zo blij gezien omdat hij/zij een armbandje kreeg. In plaats van op de cadeautjes te stormen wachten alle kinderen een voor een netjes op hun beurt om iets uit te kiezen. Allemaal zeiden ze keurig dankjewel en je kon gewoon van hun gezicht aflezen dat ze zo blij waren. Vandaag ben ik getuige geweest van een fenomeen dat dankbaarheid noemt. Om tien uur is het lesgeven gedaan. We verzamelen onze spullen en staan op het punt om te vertrekken. Wanneer we zwaaien en 'bye' zeggen, zwaaien ze super enthousiast terug en roepen allemaal kei luid byebye terug. Hartverwarmend moment!

Nog geen tien minuten later krijg ik slecht nieuws :-( Volgende week moeten we een hele week niet naar de kleuterschool want de kinderen hebben examens (Excuse me, ze zijn nog maar 4 jaar!!!) Onze coordinator verteld dat we kunnen switchen naar een andere kleuterschool. Eerlijk gezegd zie ik dit niet zitten, ik ken nu eindelijk alle kinderen in deze klas en ik wil verdergaan met hen. Als ik naar een nieuwe school ga, moet ik iedereen opnieuw leren kennen en ik heb nog maar 1 week hier. Dus heb ik besloten om mijn laatste week hier in Ubud het constructieprogramma te doen. Ook heel mooi werk want we steken letterlijk onze handen uit de mouwen om iets te bouwen dat helpt voor de samenleving hier. Het enige wat ik weet is dat we een kleuterschool gaan bouwen. Geen idee hoe ik dit ga beleven maar ik heb er ontzettend veel zin!

Dit was het voor mijn eerste werkweek. Update van het weekend volgt nog.

Sampai Jumpa - See you

xxx